Lezersrecensie
Mooie autobiografie
Voor leesclub de Boekenreizigers Olv Erna Eikhoudt mocht ik het boek Over de borderline van Anika Rooke lezen. Een autobiografie over een leven met de stoornis borderline. Met mijn achtergrond als psychiater las ik het boek met bijzondere interesse. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik vooraf wel wat twijfels had en bang was voor een ongenuanceerde aanklacht tegen de psychiatrie,maar dit boek heeft mij beslist aangenaam weten te verrassen. Het is goed geschreven, is genuanceerd en met inzicht en reflectie geschreven. De schrijfster spaart zichzelf nergens. De verhaallijn weet de lezer goed geboeid te laten. Ik herkende veel uit mijn eigen ervaringen in klinieken met patienten met dezelfde persoonlijkheidsproblematiek. Voor mij was aanvullend het stuk voorafgaand aan de 1e behandeling, waarin geleidelijk zaken zich opstapelen en die zich normaal gesproken aan mijn gezichtsveld onttrekken . Het boek beschrijft het verhaal van Anika, die opgroeit met liefdevolle ouders en een fijne zus ( vaak is dit wel anders bij dergelijke problemen) Ze is een gevoelig en onzeker meisje en de scheiding van haar ouders wanneer ze 9 jaar is, hakt er flink in. Ze heeft moeite om haar emoties te uiten op een gezonde manier. Wanneer dan haar moeder vervolgens in een ongezonde relatie met Martijn belandt en Anika dagelijks getuige is van de vele ruzies, verergeren haar problemen verder. Ze krijgt woedeaanvallen,gaat zichzelf beschadigen, wordt somber en krijgt suicidale gedachten.Op school zijn er enkele leerkrachten die haar steunen en in het bijzonder meneer Overmeer krijgt een hele speciale plek in haar leven,die feitelijk verder gaat dan leerkracht en leerling. Ze heeft vriendinnen,maar ook daar gebeuren dingen die traumatisch zijn. Vriendin Mirthe pleegt op enig moment zelfmoord,hetgeen veel schuldgevoelens oproept bij Anika. Wanneer ook haar beste vriendin volkomen onverwachts en zonder uitleg de vriendschap verbreekt, versterkt dit de gevoelens van Anika dat niemand te vertrouwen is en ze steeds weer wordt verlaten. Dit gebeurt helaas ook door meneer Overmeer en later ook door haar therapeute Yara, die naar mijn idee, nooit had mogen beloven om na de therapie bevriend te zullen blijven. Des te meer bewondering heb ik voor de mildheid waarmee Anika kan terugkijken naar al deze zaken en ben ik ontzettend blij dat het haar gelukt is, om weliswaar na een hele turbulente tijd, een stabiele relatie op te bouwen met haar man Samuel en ondanks alles wat ze heeft meegemaakt, het contact met haar familie goed te houden. Fijn om te zien dat hard werken tot mooie resultaten weet te leiden . Anika is een mooi mens en weet het ook mooi op te schrijven!
2
Reageer op deze recensie