Indrukwekkende boodschap

Niemand mag Samantha, het meisje dat samen met haar stiefmoeder van New York naar Salem is verhuisd. Dat heeft niets te maken met een voorval of pesterijen, maar alles met haar achternaam. Samantha is de afstammeling van Cotton Mather, een van de mannen die verantwoordelijk was voor de beroemde heksenprocessen in Salem. Ze raakt verwikkeld in een strijd met een groep meiden die, hoe kan het ook anders, afstammelingen zijn van de heksen die veroordeeld waren in die tijd.  

Maar daar houden de problemen voor Samantha niet op. Nadat ze haar intrek heeft genomen in haar grootmoeders huis krijgt ze last van een boze geest die eist dat ze van zijn spullen afblijft. En dan is er nog een eeuwenoude vloek die niet alleen haar leven beïnvloedt, maar ook die van de andere inwoners van Salem. Weet Samantha te voorkomen dat er veel doden gaan vallen, of wordt de geschiedenis herhaald?  

Dit boek over heksen is niet zomaar fictie. De schrijfster draagt dezelfde achternaam als de hoofdpersoon uit How to Hang a Witch, en stamt daadwerkelijk af van Cotton Mather, die jawel, echt heeft bestaan. Haar grootmoeder had een grote collectie aan spullen die verbonden zijn met de familie en de heksenprocessen. Die spullen inspireerden Adriana Mather om het boek te schrijven.  

“Like most fast-talking, opinionated New Yorkers, I have an affinity for sarcasm.”  Die allereerste zin in het boek geeft het al aan, de hoofdpersoon zit vol sarcasme, en dat geeft het boek een verrassende, humoristische tint. Dat, in combinatie met de korte hoofdstukken (inclusief uitsmijters), zorgt ervoor dat je er vlot doorheen gaat. Voor je het weet ben je ergens in het midden van het boek belandt en begint het pas echt spannend te worden.  

En dat is het boek zeker. De horrorelementen liggen er niet te dik bovenop. Wat goed is, want juist die kleine speldenprikjes zorgen voor de kippenvelmomenten. “There’s a light creaking of old wood as I approach the burgundy bedroom. I peek inside and flip on the light. The rocking chair moves back and forth.”    

Die spanning verdwijnt echter richting het eind van het verhaal, wanneer Samantha vriendschap sluit met een geest. Het is niet bepaald angstaanjagend als je je hoofdpersoon laat picknicken met iemand die al honderden jaren onder de grond hoort te liggen. Het is vreemd dat ze doodsbang is voor geluiden in een leeg huis, maar dat ze wel een hechte band kan hebben met een dode, zonder ook maar een keer te gillen.  

En dan is er het godvergeten element dat ook in dit young adult-boek terugkomt. Een liefdesdriehoek tussen het meisje, de geest en een jongen met, jawel, helderblauwe ogen waarin je kunt verdrinken. Dat die jongen al aan komt sjokken op bladzijde vier van het boek is behoorlijk teleurstellend: “A blond guy who looks seventeenish exits the side door just as I get hold of the duffel strap. As he gets closer, his sandy hair flops into his eyes, blue.” Kots.  

Die kleine onvolmaaktheden kunnen echter vergeven worden door de prachtige boodschap van het boek. Dat de heksenprocessen eigenlijk niet eens zo ver verwijderd zijn van het hedendaagse pesten, en dat het allemaal te maken heeft met groepsdruk. De manier waarop de auteur dit neer heeft gezet is indrukwekkend, en zet je zeker aan het denken.  

“Where once whitchcraft accusations were the norm, bullying has taken it’s place. And just as during the Trials, it’s not always the usual suspects who get bullied. But the only way it happens is if the community supports it. The moment someone speaks up, it’s possible to stop that cycle. It’s not the easiest thing to do, but greatness is never without risk.”

 
Amen.  

How To Hang A Witch leest vlot, heeft een interessante hoofdpersoon met diepgang en zet een geslaagde vergelijking neer tussen pesten en het hangen van een heks. Hier en daar wat clichés, maar dat is de schrijfster vergeven.