Heftige jeugdthriller doorbreekt taboe onder jongeren

Op het moment dat de 15-jarige Isra als vermist wordt opgegeven beginnen de vragen te komen bij familie, klasgenoten en de politie. Maar vooral bij Lieke en Lukas, de beste vrienden van het meisje. Lieke is ervan overtuigd dat Isra is ontvoerd door haar vriend Mo, die ze toch al niet mocht. Maar wanneer het bericht volgt dat Isra op een vliegtuig is gestapt richting Syrië, bekend om de terreurbeweging ISIS die daar actief is, is niets meer zeker. Wat moet een 15-jarig meisje in een levensgevaarlijk oorlogsgebied? En nog belangrijker: is ze ontvoerd of is ze uit zichzelf gegaan?  

Steeds meer Nederlandse jongeren besluiten naar oorlogsgebieden in Syrië of Irak te vertrekken om te vechten voor hun geloof. Ze laten niet alleen hun ouders verbijsterd achter, maar ook hun vrienden en vriendinnen, of misschien wel een broertje of zusje. Natasza Tardio vindt dat het tijd is om dit actuele onderwerp bespreekbaar te maken. Haar derde jeugdthriller Meedogenloos is een feit.  

De proloog van het verhaal geeft je een voorproefje van het gehele boek, heftig. Je wordt gedropt in een scène waar alles even te snel lijkt te gaan. De spanning is te snijden, en het boek dichtklappen is een onmogelijke opgave geworden.  

Al snel wordt duidelijk dat in dit boek een taboe onder jongeren wordt doorbroken, ISIS. Een ietwat gewaagd en actueel onderwerp waar jongeren op dit moment misschien wel naar snakken. Vooral omdat steeds meer Nederlandse jongeren besluiten om naar Syrië te vertrekken. Doordat ieder hoofdstuk een ander hoofdpersoon kent, worden meerdere kanten van deze kwestie belicht. We kijken niet alleen in het hoofd van een islamitisch meisje, maar ook in dat van een journalist, rechercheur en twee Nederlandse jongeren. Iedereen heeft zijn eigen verhaal en zijn eigen mening, waardoor de lezer de gelegenheid krijgt zelf een eigen mening te vormen over het actuele onderwerp.  

Buiten het feit dat het boek leerzaam is, leest het ook lekker weg. De schrijfstijl is prettig door de balans tussen dialogen en gedachtes van de hoofdpersonen. Ondanks de actualiteit, blijft het alsnog een fictief verhaal waarin ISIS niet altijd de boventoon voert. Mensen worden verliefd, oude gevoelens spelen op en de typische problemen van pubers steken de kop op. Dit maakt het af en toe minder zwaar.  

Jammer genoeg wordt hier af en toe in doorgeslagen door de schrijfster. Zo lezen we regelmatig dat Lukas niet goed met zijn ouders op kan schieten en dat de rechercheur misschien toch iets voelt voor haar oude liefde, onderwerpen die helemaal niets met het verhaal te maken hebben maar toch tot in details worden beschreven. Jammer.  

En hoewel er af en toe vraagtekens kunnen worden gezet bij de realiteit van dit boek – kinderen worden spontaan geholpen door een volwassen en professionele journalist – maakt de ontknoping van het verhaal alles goed. Het bevat alle ingrediënten van een thriller, met bovenal een einde dat de lezer absoluut niet verwacht. Het geeft je niet alleen kippenvel, maar je wordt ook aan het denken gezet. En dat is het belangrijkste.