'Rode koningin' stijgt boven andere YA-fantasyboeken uit

Hoe zou een wereld eruitzien als er niet alleen mensen met rood bloed, maar ook met zilver bloed zouden zijn? Niet anders, zou je denken. Maar het zeventienjarige meisje Mare weet wel beter. Ze leeft als lage ‘rode’ in een wereld waar de ‘zilveren’ worden gezien als dé elite die gediend moet worden. En terwijl de mensen met rood bloed maar heel normaal zijn, hebben de zilveren bovennatuurlijke krachten.  

Wanneer Mare krijgt te horen dat haar beste vriend het leger in moet, trekt ze het niet meer. Ze sluipt het koninklijk paleis binnen, waar ze ontdekt dat ze een wel hele bijzondere gave heeft. Het probleem? De koning heeft het ook gezien. En een rood meisje met een verborgen kracht? Daar kan hij van profiteren.  

De nog jonge auteur Victoria Aveyard studeerde af in ‘screenwriting’ aan de universiteit in South Carolina, maar waagde zich in het jaar na de universiteit aan het schrijven van een boek. Rode Koningin was geboren, een YA-debuut dat inmiddels in 25 landen over de toonbanken vliegt. In 2016 kunnen we haar tweede deel verwachten. In een wereld waar de YA fantasy-boeken aan bomen lijken te groeien, mag het gezegd worden: Rode koningin stijgt erboven uit. Dat is deels te danken aan het originele verhaal. Een wereld waar mensen gescheiden worden door bloed, dat is hele andere koek waar menig lezer nog niet van gegeten heeft.  

Daarbij draait het niet alleen om het strijden tegen de zilveren, maar is er ook een boodschap die mee wordt gegeven door de auteur: probeer nooit te doen alsof, want je kunt niet anders zijn dan jezelf. Zo ervaart Mare hoe het is om te leven als een zilvere, terwijl haar bloed roder dan rood is. “Ze hebben me binnenstebuiten gekeerd. Ze hebben Mare omgeruild voor Mareena, een dief voor een kroon, katoen voor zijde, rood voor zilver.”  

Daarbij is het heerlijk om te zien hoe een meisje als Mare voor zichzelf vecht. Niemand anders hoeft het voor haar op te nemen, omdat ze zelf al sterk genoeg is. Er is geen liefhebbende prins, een beschermende moeder komt niet opdagen en ook haar broers komen haar niet redden. En weet je wat? Het gaat haar prima af. “In verhalen, in de oude sprookjes, komt er altijd een held opdagen. Maar al mijn helden zijn verdwenen of dood. Voor mij komt er niemand.”  

Het enige minpuntje? Dat er niet altijd even veel spanning in zit. Sommige stukken zijn wat langdradig, lastig om doorheen te komen omdat er niet genoeg actie is. Ja, de hoofdpersoon is bezig met allerlei plannetjes, maar de vaart wordt er af en toe toch uitgehaald.  

Maar dat zie je als lezer al snel door de vingers, als de ontknoping om de hoek komt kijken. En ga er maar vast goed voor zitten, want hij komt aan als een mokerslag. Echt waar, je moet sommige bladzijden geheid opnieuw lezen om wel zeker te weten dat er écht staat wat er staat. What?!  

Lees dit boek niet te snel. Want wachten tot 2016 voor het volgende deel? Dat wordt zwaar.