Meerdere malen vermist!

‘Blauwe Maandag’ is een psychologische thriller uit 2011, van het Engelse schrijvers echtpaar Nicci French (Nicci Gerrard en Sean French), is het eerste boek wat ik van het schrijversduo lees. Meer dan 20 jaar na de onopgeloste verdwijning van een vijfjarig Londens meisje, wordt een kleine jongen ook vijf jaar ontvoerd waardoor oude wonden worden heropend.

Hoofdpersonage is Frieda Klein een psycho analytica, ze maakt nachtelijke wandelingen om de warboel in haar hoofd een beetje te ordenen. Een van haar patiënten de kinderloze zielige Alan Dekker vertelt haar over een bijzondere droom, hij is samen met zijn denkbeeldige vijfjarige zoon, die heeft vuurrood haar en sproeten. Kort daarna wordt kleine Mattie (Matthew Farraday) vermist een jongetje dat aan die omschrijving voldoet. Frieda vreest dat haar patiënt Alan betrokken is bij de verdwijning van het jongetje en besluit om contact te zoeken met de politie. Hoofdinspecteur Karlsson heeft de leiding van het politie onderzoek en legt een verband met de oude ontvoeringszaak van ruim twintig jaar geleden van een vijfjarig meisje. Als blijkt dat de verdachte Alan een identieke tweeling broer heeft wordt de zaak alleen maar complexer.

Een psychologische thriller die het niet moet hebben van snelle actie of gore bloederige taferelen (geen Die Hard acties). In het begin is het wennen aan de schrijfstijl en scene overgangen. De spanning wordt langzaam opgebouwd tot de onvermijdelijke climax. Het hoofdpersonage Frieda is goed uitgewerkt, je kruipt bijna in het hoofd van de psycho analyticus. Een meeslepende thriller die personages bevat met de nodige humor.

“Dromen zijn vaak het diepzinnigst als ze ons krankzinnig lijken”