Lezersrecensie
Een vreselijke misdaad
‘De verborgen geschiedenis’, is de erudiete debuutroman uit 1992 van de Amerikaanse auteur Donna Tartt (1963). Door de huiveringwekkende proloog van het boek weten we meteen dat de verteller Richard Papen en zijn vrienden een vreselijke misdaad hebben begaan, we zitten al meteen in het geheim.
Hoofdpersonage Richard Papen, zoon van een pomphouder in Californië, wordt tot zijn verbazing opgenomen in een groepje van vijf arrogante, rijke studenten Grieks. Henry, Bunny, Francis, Charles en Camilla. De groep is toegewijd aan de excentrieke professor Julian Morrow, die hen verhindert om cursussen te volgen buiten de afdeling Klassieke Talen.
Richard geniet van zijn nieuwe status als lid van het studentengroepje, maar merkt verschillende vreemde gedragingen van de anderen op. Later blijkt dat de ‘oude’ groep studenten (zonder Bunny) ’s nachts een Dionische geestvervoering heeft opgeroepen, de vier studenten raken compleet buiten zinnen en als men nog half in trance is valt er een dodelijk slachtoffer.
Bunny komt hierachter, beledigt en chanteert de andere, begint zich steeds grilliger te gedragen. Hij heeft macht over hun en speelt een sadistisch spelletje met soms hysterische woede uitbarstingen. De groep begint Benny te verafschuwen en vreest dat hij zijn mond niet zal houden. Donna Tartt schrijft een levensecht verhaal met personages (groep studenten) met een zieke geest, een roman met thrillerkenmerken, er zijn enkele passages zijn die wat minder boeien. Het was een genot om deze roman te herlezen.
“Gruwelijke dingen zijn soms het mooist.”
Hoofdpersonage Richard Papen, zoon van een pomphouder in Californië, wordt tot zijn verbazing opgenomen in een groepje van vijf arrogante, rijke studenten Grieks. Henry, Bunny, Francis, Charles en Camilla. De groep is toegewijd aan de excentrieke professor Julian Morrow, die hen verhindert om cursussen te volgen buiten de afdeling Klassieke Talen.
Richard geniet van zijn nieuwe status als lid van het studentengroepje, maar merkt verschillende vreemde gedragingen van de anderen op. Later blijkt dat de ‘oude’ groep studenten (zonder Bunny) ’s nachts een Dionische geestvervoering heeft opgeroepen, de vier studenten raken compleet buiten zinnen en als men nog half in trance is valt er een dodelijk slachtoffer.
Bunny komt hierachter, beledigt en chanteert de andere, begint zich steeds grilliger te gedragen. Hij heeft macht over hun en speelt een sadistisch spelletje met soms hysterische woede uitbarstingen. De groep begint Benny te verafschuwen en vreest dat hij zijn mond niet zal houden. Donna Tartt schrijft een levensecht verhaal met personages (groep studenten) met een zieke geest, een roman met thrillerkenmerken, er zijn enkele passages zijn die wat minder boeien. Het was een genot om deze roman te herlezen.
“Gruwelijke dingen zijn soms het mooist.”
1
Reageer op deze recensie