Terreur in een lange hete Romeinse zomer
Het is juli 2009 en Rome staat op z'n kop. De komst van de leiders van de G8 heeft talloze 'environmentalists' naar de Italiaanse hoofdstad gelokt, die maar op één ding uit zijn: totale chaos. De veiligheidsdiensten zijn in opperste staat van paraatheid, zeker wanneer ze onverwacht geconfronteerd worden met een vijand die al twintig jaar niets meer van zich heeft laten horen: de Blauwe Demon. Oorspronkelijk was dit een figuur uit de mythologie van de Etrusken, een volk dat eeuwen geleden in noordelijk Italië woonde en door de Romeinen werd uitgeroeid. Dat inspireerde twintig jaar geleden een docent geschiedenis, Andreas Petrakis, tot een verlate wraakactie: hij verzamelde een handjevol vertrouwelingen rond zich, richtte als 'de Blauwe Demon' een ongekend wrede moordpartij aan, om vervolgens van het toneel te verdwijnen. Maar nu is het 2009 en Petrakis is terug, en wat meer is: het moorden begint opnieuw...
Alsof dit nog niet erg genoeg is, maken Carabinieri en rijkspolitie onderling ruzie over wie de klopjacht op de Blauwe Demon mag organiseren. Ook tussen de president en de minister-president botert het niet helemaal. De eerste had de G8 het liefst ergens op het platteland ontvangen, maar de minister-president had eigenzinnig voor Rome gekozen, hoewel de beveiliging daar heel wat moeilijker is.
Te midden van al het politiek gekonkel moet inspecteur Nic Costa zijn werk doen. Omdat zijn vader twintig jaar geleden betrokken was bij de zoektocht naar de mythologische crimineel, krijgt Nic nu een plaats bij een groepje vertrouwelingen rond president Sordi. Twintig jaar geleden werd vermoed dat Petrakis niet meer was dan een stroman van Gladio, een organisatie die destijds door de CIA werd opgericht om te voorkomen dat na de Tweede Wereldoorlog linkse krachten de macht zouden overnemen. Volgens Sordi gebruikt de organisatie Petrakis nu opnieuw voor haar (de)stabiliserende activiteiten. Dat plaatst Costa voor een haast onmogelijke opgave: Petrakis opsporen, nieuwe moordpartijen voorkomen én achterhalen wie de geheimzinnige kopstukken van Gladio zijn. Van één ding is Sordi overtuigd: het moeten mensen van het hoogste politieke niveau zijn.
Blauwe Demonen, de thriller waarvoor die zinderende julimaand in het Rome van 2009 als achtergrond is gekozen, is Nic Costa-thriller nummer acht. Costa is de vaste speurder van de Britse auteur David Hewson, die inmiddels een kleine twintig misdaadromans op zijn naam heeft staan, meestal met Rome of een andere Italiaanse stad als decor. De driehoek Hewson-Costa-Rome werd wel eens vergeleken met een andere bekende driehoek uit de Britse misdaadliteratuur: Ian Rankin-John Rebus-Edinburgh, maar die vergelijking gaat toch wel mank. Costa en Rebus lijken in de verste verte niet op elkaar en dat is een bewuste keus van Hewson. Hij wilde per se geen antiheld als protagonist, maar meer een doorsnee politieman, een mens van vlees en bloed, zonder al te veel persoonlijke dramatiek. Wat mij betreft is dat een verkeerde keus. Een antiheld zorgt altijd voor een extra dimensie in een misdaadverhaal. Ook als dat verhaal op zich niet echt boeit, kan een boek toch het lezen meer dan waard zijn omdat het weer een nieuwe episode toevoegt aan het verhaal over de speurder in kwestie. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat Hewsons fans regelmatig uitkijken naar nieuwe avonturen van Nic Costa; daarvoor is hij simpelweg niet interessant genoeg.
Dat wil niet zeggen dat Blauwe Demonen daardoor een mislukte roman is, integendeel. Het boek leest als een trein, wat niet in de laatste plaats komt door de manier waarop Hewson de spanning opvoert. Stukje bij beetje kom je er als lezer achter dat er achter het decor van het bekende toeristische Rome bijzonder enge zaken spelen. Gladio is als een spook en aan Nic Costa de weinig benijdenswaardige taak dat spook een gezicht te geven. Ook de opbouw van het boek draagt hieraan bij. Uit het eerste deel, dat enige tijd voor de overige delen speelt, weten we al dat Sordi in handen valt van Petrakis; en dat voor de Italiaanse president een hoofdrol weggelegd is in een plan waarvan de effecten in de westerse wereld zullen inslaan als een bom.
Reageer op deze recensie