Het moet gezegd dat het verhaal nogal verrassend eindigt

maar zelfs die wending overtuigt niet. Zoals het hele verhaal verteltechnisch rammelt.,Ieder boek verdient een eerlijke bejegening. Als recensent mag je best kritisch zijn; als je de schrijver en zijn werk maar in hun waarde laat. Dat laatste bleek voor mij na het lezen van de roman Crisis van veelschrijver Robin Cook een onmogelijke opgave. Ik hou van een verrassende plot en overtuigende personages. Een goed boek vervreemdt me tijdelijk van de werkelijkheid om me heen en levert me regelmatig geïrriteerde vragen van mijn gezinsleden op; of ik ‘er’ nog wel ben. Het lezen van Crisis heeft me geen ruzie thuis opgeleverd, maar dat is ook het enige positieve dat ik over dit boek melden kan.
Cook voert zijn lezers binnen in ‘de wereld van Peter Stuyvensant’. Het is een wereld van mensen die het gemaakt hebben in het leven en dat maar wat graag laten zien. Ze zijn arts – Cook wordt gepositioneerd als de bedenker van de ‘medische thriller’ – patholoog-anatoom, jurist of tenminste succesvol zakenman. Hun belangrijkste preoccupatie is hun ego. Echte problemen kom je er niet in tegen. Okay, soms zijn ze er wel, maar dan worden ze hooguit in enkele grove lijnen neergezet. Zo’n wereld zie je in iedere modale Amerikaanse soap.
Het verhaal gaat over de crisis waarin dokter Craig Bowman terechtkomt wanneer een van zijn patiëntes overlijdt en de weduwnaar hem, door een letselschadeadvocaat verleid, voor de rechter daagt. Bowman roept de hulp in van zijn zwager, die patholoog-anatoom is, en samen proberen ze de aanval van de jurist, die niet alleen sluw is maar als het zo uitkomt ook zwaar geschut niet schuwt, te pareren.
Het moet gezegd dat het verhaal nogal verrassend eindigt, maar zelfs die wending overtuigt niet. Zoals het hele verhaal verteltechnisch rammelt. In de eerste hoofdstukken worden bijvoorbeeld nog twee raadselachtige sterfgevallen gemeld, maar daarover horen we later niets meer. En dat is gewoon slordig. Een schrijver die zijn vak beheerst, laat geen losse draadjes bungelen.
Cook heeft intussen een kleine dertig ‘medische thrillers’ op zijn naam staan. Als Crisis representatief is voor het niveau dat hij hierin normaal gesproken haalt, hoef ik de rest niet meer te lezen.