Het had geraffineerder gekund

Het verhaal van Sara Paretsky’s Giftig bloed begint met frisse tegenzin. Haar hoofdpersoon V.I. (Vic Warshawski), baalt ervan dat zij zich heeft laten overhalen om het meisjesteam van haar oude school te coachen. Ze heeft nog meer de pest in als zij vervolgens evenmin het dringende verzoek van haar vriendin Caroline kan weerstaan om uit te zoeken wie haar vader is. Warshawski is pittiger opdrachten gewend. Maar omdat Caroline nog altijd een speciaal plekje in haar hart heeft, stemt ze toe. Daarmee begin een zoektocht die lange tijd maar geen avontuur wil worden. Tot op een dag Nancy Cleghorn wordt vermoord. Nancy, ook een oude schoolvriendin van Warshawski, werkte voor het South Chicago Reawakening Project (SCRAP), waar zij de portefeuille milieuzaken beheerde. Op het eerste gezicht een onschuldig baantje, maar geleidelijk aan wordt duidelijk dat Nancy op een gigantisch gifschandaal is gestuit.
De hoofdpersonen in dat schandaal zijn, zoals altijd, invloedrijke mannen: Gustav Humboldt, directeur van de Xerxes-fabriek (de vervuiler); Steve Dresberg, een plaatselijke mafioso die met afvalverwerking te maken heeft en wethouder Art Jurshak, terwijl ook de oude bedrijfsarts een dubieuze rol speelt. Natuurlijk past het niet hier uiteen te zetten hoe de vork aan de – sterk vergiftigde – steel zit, maar er vloeit nog heel wat meer bloed voordat we Warshawski in een innige omhelzing met Caroline achterlaten.
Giftig bloed van Sara Paretsky was voor mij de eerste kennismaking met het werk van deze Amerikaanse schrijfster die, zo leerde een korte zoektocht op het internet, tot de meest succesvolle crimewriters van deze tijd schijnt te worden gerekend. Volgens de informatieve tekst achterin het boek lijkt deze dame het niet voor minder dan vier sterren per boek te doen. Giftig bloed zou daarmee overgewaardeerd worden. Het duurt ruim negentig bladzijden voordat het verhaal wat vaart krijgt en aan spanning wint. Bovendien vond ik de ontknoping op z’n zachtst gezegd wat erg gemakkelijk. Die had best wat meer raffinement mogen hebben.
Ik heb me beslist niet met het boek verveeld, zeker niet toen het spel eenmaal in de wagen was, maar voorlopig smaakt het nog niet naar meer van Sara Paretsky.