Razende vaart en bloedstollende ontknoping

Hoe is het mogelijk dat dna-onderzoek iemand onweerlegbaar als moordenaar identificeert, terwijl betrouwbare getuigenverklaringen hem een sluitend alibi verschaffen? Die vraag staat centraal in de roman Op dood spoor, de derde Roy Grace- thriller van de Britse schrijver Peter James.
Roy Grace is inspecteur van politie in Brighton, de bekende badplaats aan de Engelse zuidkust. Een combinatie van onmiskenbare speurderskwaliteiten en een handige ‘kruiwagen’ – Grace’s vader was ooit een gerespecteerd politiefunctionaris in hetzelfde korps – heeft ervoor gezorgd dat hij sneller carrière gemaakt heeft dan gebruikelijk en daarmee hebben vooral zijn superieuren het maar moeilijk. Grace moet zich dan ook meer dan gemiddeld inspannen om het in hun ogen goed te doen en dat blijkt vaak geen sinecure. Het is een bekend thema in de Britse misdaadliteratuur.
Ook privé heeft hij de wind eerder tegen dan mee. Negen jaar geleden is zijn vrouw Sandy spoorloos verdwenen; zonder aankondiging of afscheidsbrief. En wat Grace in de jaren die volgden, ook probeerde: Sandy bleef onvindbaar. Het heeft hem in een soort vacuüm doen belanden. Sandy dood verklaren, wat familie en vrienden hem dringend adviseren, wil hij niet, maar van een nieuwe relatie komt evenmin iets terecht. Sandy zit simpelweg nog te veel in zijn hoofd en in zijn hart. Al met al is Roy Grace niet echt een gelukkig mens. Je zou kunnen zeggen dat zijn leven op een dood spoor is beland.
De thriller Op dood spoor ontleent zijn titel echter niet aan het leven van de hoofdpersoon, maar aan diens vooralsnog vruchteloze pogingen de moordenaar te vinden van Katie Bishop, een gerespecteerde jongedame uit de upper middle class die op beestachtige wijze om het leven is gebracht. Het bewijsmateriaal tegen haar echtgenoot stapelt zich op, maar de ontlastende getuigenissen zijn even overtuigend en daardoor raakt het onderzoek meer en meer in een impasse. Daaraan verandert een tweede moord aanvankelijk weinig.
Gelukkig lijkt er wel beweging te komen in de impasse waarin zijn privéleven zich bevindt. Een bevriend echtpaar is er namelijk van overtuigd dat ze tijdens een vakantie in München Sandy hebben gezien. Het is het eerste teken van leven sinds ze uit zijn leven verdween en Grace aarzelt dan ook geen moment en neemt direct het vliegtuig naar Zuid-Duitsland, ondanks het feit dat hij inmiddels een veelbelovende relatie heeft met een assistente uit het mortuarium.
Op dood spoor is, evenals de eerder verschenen Roy Grace thrillers, opgebouwd vanuit een simpel maar doeltreffend concept, namelijk de vraag of de moordenaar gepakt wordt voor hij opnieuw toeslaat. Voor wie James’ werkwijze kent, is het antwoord op die vraag eigenlijk geen verrassing en toch sleept ook dit verhaal de lezer weer mee in een tomeloze vaart naar de uiteindelijke ontknoping. Dan is er een derde moord gepleegd, een vierde maar net voorkomen en heeft Grace een besluit genomen dat verstrekkende gevolgen voor zijn privéleven hebben kan. Ik wil maar zeggen, u bent gewaarschuwd: wie eenmaal aan een Roy Grace thriller begint, is tijdelijk voor zijn omgeving onbereikbaar.