Angstaanjagend en dreigend

Op het eerste gezicht lijken John en Naomi Klaesson een gelukkig stel, mensen die alles hebben wat hun hartje begeert. Hij is een succesvol wetenschapper, zij heeft een bloeiende carrière in de PR en ze hebben serieuze plannen om te verhuizen naar een luxueuze villa in de Hollywood Hills. In werkelijkheid dragen zij echter een groot verdriet met zich mee. Hun zoon Halley is op vierjarige leeftijd overleden aan de gevolgen van een erfelijke ziekte die het immuunsysteem van het lichaam aanvalt op ongeveer dezelfde manier als aids, maar dan veel agressiever. Halley was een vreselijke dood gestorven. John en Naomi willen dolgraag een nieuw kind, maar de wetenschap dat zij beiden drager zijn van het bewuste gen, zorgt ervoor dat zij niet opnieuw aan gezinsuitbreiding durven te beginnen. Tot zij kennismaken met Leo Dettore, een omstreden geneticus die beweert ervoor te kunnen zorgen dat een volgende baby het gewraakte gendefect niet zal hebben. Vrouwen die zich door hem laten behandelen, baren gegarandeerd ‘perfecte’ baby'’s. Met de behandeling zijn weliswaar hoge kosten gemoeid, maar voor John en Naomi is dat geen belemmering. Daarom melden zij zich op een dag op de ‘Serendipity Rose’, Dettores drijvende kliniek. En met succes, want als de Klaessons weer thuis zijn, is Naomi opnieuw zwanger en deze keer, daarvan zijn ze overtuigd, van een ‘perfecte’ baby.

Een zorgeloze zwangerschap is haar echter niet gegund. Ze voelt zich doodziek en bovendien blijkt dat zij een tweeling verwacht; geen jongen, zoals beloofd was, maar een jongen én een meisje. Zou er tijdens de vruchtbaarheidsbehandeling een verwisseling hebben plaatsgevonden? Dettore blijkt echter op geen enkele manier bereikbaar. Het zijn de voorboden van een leven dat meer en meer op een nachtmerrie begint te lijken. De tweeling komt weliswaar gezond ter wereld maar ontwikkelt zich anders dan andere kinderen. Ze zijn intelligenter, vroeger rijp, maar ook harder; ze hebben geen gevoel. Naomi heeft een stel regelrechte monstertjes gebaard.

Ook in Groot-Brittannië zucht de boekenbranche onder het Scandinavische geweld dat al enkele jaren (West-)Europa in een ijzeren greep houdt. Er is echter niet één ‘thrillersensatie’ uit IJsland, Denemarken, Noorwegen of Zweden die kan tippen aan de verkoopsuccessen van Peter James. Iedere nieuwe roman van de sympathieke misdaadauteur uit Sussex staat binnen een week op één in alle Britse rankings. Dat is geen blijk van chauvinisme – een soort van eigen-schrijvers-eerst – maar een bewijs van onvervalst vakmanschap. James weet wat het grote publiek wil en slaagt er steeds weer ruimschoots in aan die verwachtingen te voldoen. Aansprekende thema’'s, snelheid en personages met wie je je gemakkelijk kunt identificeren: dat zijn de belangrijkste ingrediënten van een oeuvre dat sinds zijn ‘debuut’ in 2005 inmiddels acht misdaadromans telt; iets meer dan ieder jaar een.

Perfectie vormt daarop geen uitzondering. Het verhaal gaat over de maakbaarheid van het leven en grijpt daarmee terug op Bijbelse metaforen als de Zondeval en de Toren van Babel, waarin verteld wordt hoe de oudtestamentische mens probeert God naar de kroon te steken. James’ protagonisten willen de controle overnemen van Moeder Natuur, ‘zodat we onze toekomstige evolutie kunnen bijsturen volgens onze eigen behoeften.’ Daarom zijn designerbaby’'s de toekomst; althans, zo wil John Klaesson het lange tijd aan vriend en vijand doen geloven. Maar zonde komt uiteindelijk voor de val, dat leerden Adam en Eva, de oude Babyloniërs en dat ervaren ook John en Naomi Klaesson wanneer zij na een lange reeks verwikkelingen hun kinderen eindelijk terugzien bij de North Gate van Gatwick Airport.

Wie het werk van Peter James kent, weet dat hij geen psychologie of andere uitingen van ‘literatuur’ hoeft te verwachten. James schrijft thrillers, spannende boeken die je moeilijk weglegt voor je ze helemaal uit hebt. Dat effect bereikt hij ook in Perfectie met even simpele als doeltreffende middelen. De angstaanjagende ontwikkeling van de tweeling, de dreiging van de Discipelen van het Derde Millennium die het voorzien hebben op de cliënten van Leo Dettore en ook van plan zijn de Klaessons te vermoorden, de perspectiefwisselingen die ervoor zorgen dat je als lezer steeds meer weet dan de hoofdpersonen zelf... Je moet wel bereid zijn James het effectbejag te vergeven dat zijn schrijfstijl inmiddels is gaan aankleven. Voor zijn fans is dat echter geen enkel probleem.