Mo Hayder bereikt weer haar oude niveau

Stand-alonethrillers schrijven is nooit helemaal Mo Hayders ding geweest. Met Tokyo, haar eerste stand-alone, haalde Mo Hayder een behoorlijk niveau, maar toen ze het vervolgens met Duivelswerk nog een keer probeerde, viel ze door de mand. Hayder heeft, zo lijkt het, de tobbende politie-inspecteur Jack Caffery nodig, en in haar laatste drie boeken zijn al even problematische collega Flea Marley, om een vooraanstaande positie in British crime te mogen claimen. Dat ze het met Rot nog een keer probeerde, daar hoeft niemand rouwig om te zijn.

Mo Hayder is met haar derde standalonethriller weer ouderwets op dreef.
Daar lijkt het overigens aanvankelijk niet op. Ruim tweehonderd bladzijden lang is Rot namelijk weinig meer dan een ongecompliceerd verhaal dat lekker wegleest. We volgen het wat moeizame leven van Sally Cassidy, die na haar echtscheiding noodgedwongen afscheid genomen heeft van het luxebestaan als vrouw van een succesvol zakenman, en nu zelf in haar onderhoud en dat van haar puberdochter Millie moet voorzien. Dat doet ze door huizen schoon te maken. Sally verdient de kost als werkster en als zodanig komt ze ondermeer bij David Goldrab aan huis. Goldrab is een onbetrouwbare griezel, maar als hij haar extra inkomsten aanbiedt voor aanvullende administratieve werkzaamheden, aarzelt zij niet lang. Ze kan het geld goed gebruiken, al was het maar om Millie uit de problemen te halen. Die heeft namelijk geld geleend van een plaatselijke drugsdealer en die is druk doende haar dochter het vuur bijzonder na aan de schenen te leggen. Maar Goldrabs geld blijkt zondegeld te zijn, verdiend met pornografie van de meest verwerpelijke soort. Bovendien rust er een prijs op zijn hoofd. Bepaalde mensen willen hem maar wat graag uit de weg geruimd zien.

Door al die verwikkelingen heen loopt nog het onderzoek naar de moord op de zestienjarige Lorne Wood, dat geleid wordt door inspecteur Zoë Benedict, Sally'’s zuster. En dat is weer een verhaal apart, want de twee hebben sinds hun jeugd maar weinig contact meer met elkaar. Er is in het verleden iets gebeurd dat vooral Zoë nog steeds dwarszit en haar leven voorgoed lijkt te hebben veranderd.
Halverwege het boek al komen de verwikkelingen rond David Goldrab tot een bloederige climax. Mo Hayder toont zich daar opnieuw de onbetwiste 'Queen of Cruel Crime' en als na uren hard van werken alle lichamelijke resten zijn opgeruimd, lijkt het verhaal uit. Eind goed al goed, denk je dan, al klinkt dat wel een beetje cynisch. Maar de moord op Lorne Wood is nog niet opgelost, en als lezer ben je eigenlijk ook wel benieuwd naar wie Goldrab zo graag uit de weg wilde hebben, en waarom. Dat geldt eveneens voor Sally en natuurlijk voor Zoë, die haar professionele plicht nog niet heeft volbracht. Daarom gaan de zussen opnieuw op pad, aanvankelijk ieder voor zich maar uiteindelijk in eendrachtige samenwerking, vastbesloten het netwerk waarvan Goldrab deel uitmaakte, op te rollen én degene te vinden die Lorne Wood op zo'’n laffe manier heeft vermoord. En passant rekenen ze dan ook nog af met een aantal hinderlijke spoken uit het verleden.

Rot bewijst dat Mo Hayder opnieuw gegroeid is als auteur. Ze behoort al jaren tot de top van het Britse crimewritersgilde, maar het niveau van haar eerste twee thrillers heeft ze nooit meer echt gehaald. Met Rot bereikt zij echter weer haar oude niveau en de nominatie voor de Gold Dagger 2011, die in oktober wordt uitgereikt, is dan ook zonder meer terecht. En dat zonder Caffery, Marley en de raadselachtige Wandelaar.