Een herkenbare Goddard

Heeft Oliver Foster werkelijk zelfmoord gepleegd of werd hij in koelen bloede vermoord? Die vraag heeft Jonathan Kellaway zijn hele leven beziggehouden. Veertig jaar geleden vond zijn vriend in een oude opgraving op het platteland van Cornwall de dood, en alles leek destijds op zelfdoding te wijzen. Maar Oliver had een geheim, dat hij weigerde met iemand te delen. Ook niet met Jonathan, ofschoon die wel tot op zekere hoogte medeplichtig mocht zijn. Maar aan wat? Dat is tot de dag van vandaag onduidelijk gebleven. Waarschijnlijk had het iets te maken met de overname van Walter Wren & Co Ltd, een prominent porseleinaardebedrijf, door het veel grotere Cornish China Clays. Vooral in de familie Wren waren de gemoederen hoog opgelopen en mogelijk was de fusie ook de belangrijkste reden van de zelfmoord van Olivers vader Kenneth, die het bedrijf leidde. Veertig jaar na dato krijgt Jonathan echter alsnog de kans om op zoek te gaan naar de ware toedracht van Olivers dood. Tijdens haar onderzoek heeft de biografe die de geschiedenis van Cornish China Clays moet schrijven namelijk een merkwaardige ontdekking gedaan: in het archief ontbreekt ieder document over de overname van Walter Wren & Co. De familie vraagt Jonathan of hij haar wil helpen de ontbrekende gegevens op papier te zetten. En dat doet hij maar wat graag.

Het wel en vooral het wee van de familie Wren wordt uitvoerig geportretteerd in de nieuwste roman van Robert Goddard: Voltooid verleden. Goddards fans weten intussen maar al te goed wat ze van de succesauteur, die in 1986 als schrijver debuteerde en sindsdien een omvangrijk oeuvre heeft opgebouwd, kunnen verwachten: een sfeervol verhaal waarvoor je eens goed moet gaan zitten; met een sigaar en een goed glas wijn, bij wijze van spreken. Want Goddard voert zijn lezers een verhaalwerkelijkheid binnen waarin lang niet alles even noodzakelijk is, maar die juist door de vele zorgvuldige beschrijvingen prima tot leven komt. Daarbij is Goddard niet vies van een stukje onvervalste romantiek. Niet voor niets is zijn werk ooit een gewiekste combinatie genoemd van dat van Daphne du Maurier en John le Carré.

Je zou Goddard de tegenpool van een schrijver als Stuart MacBride kunnen noemen. Waar thrillers voor MacBride niet bloederig genoeg kunnen zijn, hebben de boeken van Goddard soms wat weg van een damesroman. Dat wil echter niet zeggen dat hij het zich gemakkelijk maakt. In Voltooid verleden speelt hij ogenschijnlijk moeiteloos met ruimte en tijd. Het verhaal speelt afwisselend in Cornwall, London en op Capri, waarbij de handeling zich verplaatst van 2010 naar 1968 en via enkele tussenliggende jaren weer terug naar 2010. Jonathan Kellaway is in zoverre een echt Goddard-personage dat hij langzaam maar zeker een diep gekoesterd geheim weet te onthullen door gebruik te maken van oude documenten; dat zal Goddard-fans bekend in de oren klinken. In dit geval is dat het archief van Cornish China Clays. Waar de bedrijfsbiografe aanvankelijk in het duister tast omtrent de verdwenen documenten, beseft Jonathan meteen dat deze ontdekking het begin is van een verklaring voor een aantal onopgeloste kwesties uit dat rampzalige jaar 1968: de zelfmoord van Kenneth Foster, de verdwijning van diens aktetas, de dood van Oliver en de even raadselachtige verdwijning van diens rugzak. Iemand moet destijds een actieve rol in al die gebeurtenissen hebben gespeeld, zoals het evenmin een toeval kan zijn dat juist hij het dringende verzoek krijgt de biografe behulpzaam te zijn. Blijkbaar wil iemand schoon schip maken met het verleden.

Voltooid verleden is voor Goddards fans ongetwijfeld weer een feest van herkenning. Voor wie nog niet eerder iets van hem las, een mooie gelegenheid om kennis te maken met een auteur die uitstekend in staat is spanning op te bouwen zonder dat daarbij bloed vloeit of op de meest sinistere plaatsen afgehakte lichaamsdelen worden ontdekt.