Een kreng van een boek (of schrijver?)

Bij de aanschaf van een boek, en daarop volgend het lezen, kijk ik soms gedurende het tot mij nemen van het geschrevene, naar de voor en achterkant van het boek, en bevraag mij dan: Dekken deze de lading van de inhoud?

Het antwoord dat ik dan geef is, vanzelfsprekend, subjectief. Het kan drie kanten uit: een ja, een nee, en een ertussenin. Tot slot, bij het omslaan van de laatste pagina volgt dan de eind conclusie.

Zelf zou ik eerder als titel gekozen hebben: "Maat en mateloosheid, een geschiedenis".

Andreas omschrijft de geboorte en levensweg van de drie uitingsvormen van de maat. Hij neemt je als lezer op reis door de Traditie, de Verlichting en de Romantiek, en toont onderweg de onzichtbare maat. Hierin neemt hij zelf een maat en mateloosheid aan die soms het uitzicht waard is, maar soms tenenkrommend.:

"Zo heeft de Romantiek, net als de Verlichting, uiteindelijk tot de ondergang van de kunsten bijgedragen, waardoor de wereld van nu waarschijnlijk lelijker is dan ze ooit tevoren is geweest...,...Vrijwel niemand staat er bij stil, maar de laatste honderd jaar en a fortiori de laatste halve eeuw heeft geen grote kunst opgeleverd."(bladzijde 194).

Even gemakkelijk verwijt hij de Angelsaksische wereld een waarschijnlijkheid van een gebrekkige beheersing van de Duitse taal (noot bladzijde 282).

Tevens doet de schrijver er alles aan om onbegrijpelijke zinnen te construeren. "Het 'zichtbare' is hier uiteraard de stoffelijke, de spatiotemporele werkelijkheid van de flux"(bladzijde 340).

Een van de belangrijkste basishoudingen bij het schrijven van een boek is het je constant er van bewust zijn dat je niet schrijft voor je zelf, maar voor een ander, de lezer (ik neem aan dat dit de behoefte ook is van de heer Kinneging, anders had hij dit boek niet hoeven te publiceren). Deze houding ontbreekt volledig bij de schrijver.

Hij grossiert in woorden die bij zelfs een niet gemiddelde Nederlander menig vraagteken oproepen, dit vergt veel opzoekwerk! Ook verwacht hij dat de lezer het Grieks (er is een niet toereikende Griekse woordenlijst achterin het boek aanwezig), het Latijn, Duits en Engels beheerst. In hoofdstuk 1;11, bladzijde 47 excuseert Andreas zich voor de onleesbaarheid, en voert als schuilplaats aan dat dit excuus de lezer moet aansporen tot het raam openzetten en (her)kauwen van de tekst.

Het ontbreken van een trefwoordenlijst is daarnaast een aanvullend manco in dit boek.

Is het boek aanbevelenswaard?

Ja, dat durf ik volmondig te zeggen. Het is een (her)nieuwde kennismaking met de drie hoofdstromen/ ontwikkelingen in de , filosofische, ontwikkelingsweg van de menselijke geschiedenis. Kinneging grijpt duidelijk terug op een gewenste wederkeer van de Europese Traditie. De verlichting is passé, en de Romantiek krijgt geen voldoende, behalve vanuit de visie van de grote groep "verlichtte" Romantiek denkers en de hieraan veel verdienende coaches en trainees.

Toch blijft het een kreng van een boek, en dat is spijtig. Hopelijk zal dhr. Kinneging bij een nieuwe druk zich van zijn krengheid bewust geworden zijn en een breder publiek bereiken.

Maar hem kennende, nu door dit boek, is dat niet in de lijn van mijn verwachting.