Jekill & Hyde

Wat een worsteling was dit, vooral de eerste 100 bladzijden. Haat en mistroostigheid spatten in puberale vorm van de bladzijden af. Gekunstelde zinnen met grote-mensenwoorden, die niet op hun plaats waren in dit boek. Het maakt me nieuwsgierig naar de redactievergaderingen omtrent dit boek.
En dan opeens een beschrijving van aspecten van het Turkse (religieuze) leven dat interessant was om te lezen. Vervolgens weer diep in de negatieve gevoelsverwarring van een jonge meid. Het is meer haat jegens haar familie dan hekel. Geen greintje erbarmen. En dan toch weer wat beschouwender stukken. Ik vond het een opgave om dit te lezen. Van diep zuchtend me door puberaal woordenbraaksel heen worstelend tot met oprechte interesse uitleg omtrent aspecten van de Turkse gemeenschap, de verschillen met de Marrokaanse of Arabische gemeenschap lezend. Ik weet het niet. Over het geheel overheerst achteraf meer de afschuw dan de bewondering, maar het zit er allebei wel in.