Gekunstelde plot

Melissa Hill is een Ierse bestsellerauteur van romantische boeken die tot nu toe nog niet in Nederlandse vertaling zijn verschenen. Samen met haar man Kevin probeert ze nu het thrillergenre uit, onder de naam Casey Hill. Taboe is het debuut van dit schrijvend echtpaar.

Reilly Steel is een forensische specialist die zich na een opleiding bij de FBI in Ierland heeft gevestigd, om zo dichter bij haar vader te kunnen zijn. Veel tijd voor familieaangelegenheden heeft ze echter niet. Haar kennis is dringend gewenst om een recente golf van gruwelijke moorden in Dublin op te lossen. Steel ontdekt een verband tussen de moorden dat te maken heeft met Sigmund Freud en taboes. Maar met dat verband is de moordenaar nog niet gevonden. Dat Melissa Hill tot nu toe alleen romantische boeken heeft geschreven is te merken aan Taboe. De personages zijn van bordpapier en de romance tussen Steel en detective Chris Delaney zie je al van mijlen ver aankomen. 

Taboe kun je nog het beste gedachteloos lezen. Als je iets kritischer naar de plot kijkt, dan valt op hoe gekunsteld die is. De verschillende moorden volgen in snel tempo achter elkaar, met amper ruimte voor enige achtergrondinformatie. Steel krijgt van het echtpaar Hill een geheim mee, iets dat te maken heeft met wat haar zusje Jess destijds in Amerika is overkomen. Op onverwachte momenten wordt in het boek aan het geheim gerefereerd. Voor detective Delaney heeft Hill bedacht dat hij last heeft van pijnlijke ledematen. Hij wil geen medisch onderzoek ondergaan omdat hij bang is zijn functie te verliezen. Het is te merken hoe het echtpaar Hill geprobeerd heeft hier een onderhoudend boek van te maken, met ingrediënten als een beetje Freud, wat lugubere moorden en een vleugje romantiek. Maar door de oppervlakkige uitwerking mist het zijn effect op de kritische lezer. Dat komt bijvoorbeeld tot uiting in de manier waarop de lichamelijke klachten van Delaney afgehandeld worden. Ook is de timing van de gebeurtenissen onzorgvuldig. Het hoe en wat van de moordenaar komt te versnipperd en te laat aan bod, waardoor er van enige diepgang geen sprake meer is. En diepgang is juist wat het boek mist. De plot van het boek had in de handen van een betere schrijver voor meer impact kunnen zorgen. Nu is het niet meer geworden dan een uitstapje van een bestsellerauteur die zich beter kan beperken tot romantische boeken.