Lezersrecensie
Tegenvaller
Het leek mij een spannend verhaal: een klein meisje verdwijnt en na 5 jaar krijgen de ouders ineens videobeelden van haar thuisgestuurd. Een journaliste bijt zich er in vast en komt volgens de achterflaptekst in een duister kat- en muisspel terecht.
Het begon wel goed, met de ontvoering van het meisje zit je meteen in het verhaal. Ik denk dat er twee dingen waren die maakten dat ik afhaakte.
Het eerste is de sprongen in de tijd. Het gaat continu heen en weer. Dat is wel duidelijk aangegeven, dus niet verwarrend, maar het haalt de spanning eruit. Je weet namelijk al vrij snel dat ze na 12 jaar nog niet is gevonden, dus dan weet je ook dat de videobanden die na 5 jaar beginnen te komen niet gaan leiden tot het vinden van Kiera. Ik had het veel boeiender en spannender gevonden als de tijdlijn lineair was geweest, ik denk dat ik dan dichter bij de emoties van de ouders zou zijn gekomen.
Tweede punt is de verhaallijn van de journaliste. Die nam een grote plek in, maar vond ik minder interessant dan die over de verdwijning van Kiera. Op een gegeven moment ben ik hoofdstukken gaan overslaan, want ik was wel nieuwsgierig hoe het zou eindigen met Kiera. Daardoor heb ik mogelijk het een en ander gemist in de verbinding tussen de verhaallijnen.
Ook het einde bevredigde mij niet. Ik had meer willen weten over Kiera's gedachtewereld, over haar ouders en over hoe het na de ontknoping met hen verder was gegaan.
Het begon wel goed, met de ontvoering van het meisje zit je meteen in het verhaal. Ik denk dat er twee dingen waren die maakten dat ik afhaakte.
Het eerste is de sprongen in de tijd. Het gaat continu heen en weer. Dat is wel duidelijk aangegeven, dus niet verwarrend, maar het haalt de spanning eruit. Je weet namelijk al vrij snel dat ze na 12 jaar nog niet is gevonden, dus dan weet je ook dat de videobanden die na 5 jaar beginnen te komen niet gaan leiden tot het vinden van Kiera. Ik had het veel boeiender en spannender gevonden als de tijdlijn lineair was geweest, ik denk dat ik dan dichter bij de emoties van de ouders zou zijn gekomen.
Tweede punt is de verhaallijn van de journaliste. Die nam een grote plek in, maar vond ik minder interessant dan die over de verdwijning van Kiera. Op een gegeven moment ben ik hoofdstukken gaan overslaan, want ik was wel nieuwsgierig hoe het zou eindigen met Kiera. Daardoor heb ik mogelijk het een en ander gemist in de verbinding tussen de verhaallijnen.
Ook het einde bevredigde mij niet. Ik had meer willen weten over Kiera's gedachtewereld, over haar ouders en over hoe het na de ontknoping met hen verder was gegaan.
1
Reageer op deze recensie