Veelzijdig verhaal over een veelzijdige persoonlijkheid

Voordat ik in dit boek begon vroeg ik me af of het levensverhaal van iemand die ik niet kende me een boek lang zou boeien. Maar op de manier waarop Rosemarijn Milo het brengt zou ik zeggen, ja! De schrijfstijl is heel toegankelijk. Ogenschijnlijk kleine gebeurtenissen krijgen door de schrijfstijl vanzelf gewicht. Grote gebeurtenissen worden in rake zinnen verteld, maar de scherpe kantjes worden er wel afgehaald.

Het verhaal is geordend aan de hand van de rollen die de schrijfster gespeeld heeft in haar leven. Dit betekent dat ze het niet altijd in chronologische volgorde vertelt. Maar met de verschillende rollen als kapstok om het verhaal aan op te hangen, wordt het toch een samenhangend verhaal. Deze manier van schrijven vond ik ook erg origineel.

De ondertitel van het boek is “herinneringen uit een doolhof”. Dit is inderdaad toepasselijk. Veel paden die de schrijfster in haar leven bewandeld heeft, liepen plotseling dood,, maakten onverwachte bochten of vertakten zich opeens. Ze heeft het nodige voor haar kiezen gehad, maar toont bijzonder veel veerkracht.

Het verhaal wordt voor een groot deel verteld doordat de schrijfster de lezer brieven laat lezen die ze aan verschillende mensen heeft gestuurd. De meeste brieven gingen naar Hans, een man waarmee ze vele jaren brieven heeft uitgewisseld. Sommige gebeurtenissen uit haar leven waren zo heftig en traumatisch, dat ze ze later heeft verdrongen. Maar gedurende de correspondentie met Hans schrijft ze er wel over. Zo krijgt de lezer toch wat mee van wat er gebeurd is, al is het dan vaak in bedekte termen.

De grote hoeveelheid rollen waar het verhaal op gebaseerd is, maken dit een veelzijdig verhaal over een veelzijdige persoonlijkheid. De manier waarop het is opgeschreven, zorgt dat het boeit van begin tot eind. Sommige stukken, over de juridische wereld en de muziek, leveren je als lezer zelfs nog nieuwe kennis op. Het boek was voor mij zeer de moeite waard om te lezen.