Moord, liefde en verlies

Het lijkt rustig in Cooper Chase maar dat is schijn. De leden van de moordclub op donderdagavond hebben net gehoord dat hun vriend Kuldesh dood is. Vermoord. Tijd om in actie te komen!

In DE LAATSTE DUIVEL DIE STERFT van Richard OSMAN zijn de leden van de moordclub weer op hun best. Nou ja, niet allemaal. Elisabeth, die eigenlijk altijd de leiding neemt als de clubleden een moord proberen op te lossen, houdt zich dit keer op de achtergrond. Ze moet namelijk een uiterst pijnlijke beslissing nemen met betrekking tot Stephen, haar man. De anderen respecteren dat en doen het dit keer zoveel mogelijk zelf. Ze schrikken niet terug voor een drugsdealer meer of minder die met een mes of pistool voor de deur staat. Daarnaast nemen ze ook nog zo’n beetje het werk over van hun vrienden Chris en Donna. Die twee rechercheurs zijn op het bureau namelijk op een zijspoor gezet. En zo nodig wordt er zonder blikken of blozen heroïne verstopt in de magnetron bij Joyce thuis. Kortom, de club draait weer op volle toeren!

Osman schetst weer een geweldig en liefdevol beeld van al die moordclubleden. Velen zijn de tachtig al gepasseerd. Samen staan ze sterk. Ze hebben hier en daar wel eens wat irritatie maar lossen dat ook gewoon weer op. En… ze hebben respect voor elkaar.

Er speelt naast de moord op Kuldesh ook nog een fraudezaak rondom de nieuwe buurman Mervyn. Hij denkt verliefd te zijn op ene Tatiana, maakt veel geld naar haar over maar Tatiana krijgt hij nooit in het echt te zien. De vriendengroep is niet te beroerd om ook dit akkefietje even op een grappige manier op te lossen. .

Dit vierde boek is het meest ontroerende van alle delen die intussen over de moordclub zijn verschenen. Osman weet in korte, duidelijke bewoordingen te beschrijven wat liefde voor een ander op latere leeftijd kan betekenen en hoe het is om met verlies te moeten omgaan. Hij schrijft dat er in Cooper Chase, waar de ouderen wonen, altijd wel iets aan de hand is, er is altijd beweging. Volgens hem is die beweging “het ouder worden, de dood, de liefde, de rouw en alle laatste momenten en kansen die gegrepen worden…". Prachtig verwoord.

Omdat Elisabeth niet overal bij kan zijn, neemt Joyce op heel natuurlijke wijze de honneurs waar. Ze wordt beschreven als iemand die vooral van luchtige kletspraatjes houdt maar schijn bedriegt. Osman laat nu ook een andere kant van haar zien. Ze weet de club op natuurlijke manier overal doorheen te loodsen. De verhoudingen binnen de groep veranderen daardoor en dat weet de schrijver haarfijn duidelijk te maken via de verhalen die Joyce in haar dagboek schrijft.

Er wordt ook nog een nieuwe persoon toegevoegd in dit verhaal: Mervyn. Hij lijkt een beetje korzelig. Dat komt omdat hij geconfronteerd wordt met de fraudezaak Tatiana. Over Mervyn komen we alleen te weten, dat hij nogal goedgelovig is. Verder weten we nauwelijks iets van hem. Hij is eigenlijk alleen nodig om de fraudezaak aan dit verhaal te kunnen toevoegen als extra verhaallijn.

Het is gewoon jammer om dit boek na lezing te sluiten. Je gaat de warme sfeer en de zeer Engelse humor tussen de clubleden missen. Helaas laat Osman de moordclub op donderdag even tot rust komen omdat hij zich met een nieuw speurdersduo bezig gaat houden maar hij belooft terug te komen met een nieuw boek. En we weten allemaal: belofte maakt schuld!