Teleurgesteld en breekbaar

Het laatste deel van een trilogie lezen en dan verlangen naar nog een deel. Dat zou je zomaar kunnen gebeuren na het lezen van DE NAAM VAN MIJN VADER, geschreven door Rindert KROMHOUT. Dit boek is weer net zo prettig geschreven als de eerste twee delen van de reeks. Weer slaagt Kromhout erin je als lezer mee te slepen in het verhaal.
Hij krijgt dat vooral voor elkaar door het gebruik van levensechte dialogen. Het lijkt wel alsof je zelf deel uitmaakt van al de gebeurtenissen. Klaus is in 1945 in Rome en wordt als oorlogsverslaggever van het Amerikaanse leger gekoppeld aan John om samen met hem richting München te rijden en verslag te doen van de situatie in Europa.
Kromhout hangt alle verdere gebeurtenissen op aan deze reis. Reisgenoot John blijkt zeer belezen te zijn en is geïnteresseerd in alles wat de zoon van Thomas Mann hem over zijn verleden kan vertellen. Daarvoor worden geregeld flashbacks gebruikt.
We krijgen antwoord op de vragen hoe de familie Mann in de Verenigde Staten terechtgekomen is. Wat er gebeurde met zijn andere zussen en broers en hoe Klaus bij het Amerikaanse leger is gekomen.
Dat laatste vraag je als lezer zeker meteen af want Klaus was anti-oorlog. Omdat het Klaus tijdens de oorlog niet meer lukt om zijn boeken uitgegeven te krijgen en zijn nieuwe tijdschrift mislukt, begint hij een leegte te voelen. Morfine wordt zo’n beetje zijn hoofdgerecht. Uiteindelijk wordt hij toch als oorlogsverslaggever aangenomen bij het leger ondanks zijn homoseksualiteit. Hij bloeit daardoor op, heeft weer een doel en reist met de Amerikaanse John per jeep door Europa richting Duitsland.
Vooral in dialogen wordt duidelijk gemaakt dat veel Duitsers na de oorlog nog aan de zijde stonden van Hitler. Dat wordt nog duidelijker als Klaus met vele andere verslaggevers de gevangengenomen Hermann Göring mag interviewen. Göring voelt zich niet schuldig en beroept zich op ‘Befehl ist Befehl’.
Hoe Klaus eindigt, krijgen we uit de mond van zijn broer Golo te horen in een epiloog. Golo houdt als doctor in de geschiedenis een lezing over een achttiende-eeuwse politicus. Na de lezing wacht er iemand op Golo. Het is de Amerikaan John die het overlijdensbericht van Klaus gelezen heeft en wil weten wat er gebeurd is. Klaus voelde zich vooral teleurgesteld en breekbaar na de oorlog en kwam in een neerwaartse spiraal terecht. De laatste zin van het boek laat Kromhout uitspreken door Golo, die zegt: “Had hij maar meer van zichzelf gehouden.”
Een ontroerend einde van een prachtige trilogie over het leven van Klaus Mann, waarvoor Kromhout veel research heeft gedaan. Hij heeft het leven van Klaus in prachtige zinnen en dialogen neergezet. Het voelt alsof er een familielid is overleden, zodra je de laatste bladzijde van deel drie uit hebt.