Ballingschap en vernedering

Het is inmiddels 1933 en in Duitsland neemt Hitler de macht over. De nazi’s worden steeds gewelddadiger. Dit is voor de familie Mann het sein om Duitsland te verlaten. Klaus Mann gaat naar Parijs en komt later in Amsterdam terecht, waar hij met behulp van een rijke vriendin het tijdschrift Die Sammlung kan laten uitgeven. Een schot in de roos maar ook voor vader en beroemd schrijver Thomas Mann?
In het boek EN IK WAS ZIJN HELD, deel twee van de trilogie over Klaus Mann, prachtig geschreven door Rindert KROMHOUT komt de familie Mann voor veel keuzes te staan. Kromhout weet dat als geen ander te beschrijven. Door zijn levendige dialogen ontdekken we hoe goed de relatie is tussen Klaus en zijn zus Erika. Ze staan allebei op tegen de nazi’s. Klaus schrijft krantenteksten en Erika doet aan cabaret.
Kromhout maakt door middel van een gesprek tussen Klaus en zijn vriend Willi, journalist bij een tijdschrift, duidelijk hoe de verhoudingen in 1933 in Duitsland veranderen. Willi kiest voor de NSDAP die volgens hem eindelijk voor rust gaat zorgen in Duitsland. Klaus geeft aan dat zijn familie doodsbang is voor alles wat de nazi’s teweeg zullen gaan brengen. Hij voelt zich door Willi verraden.
In dit tweede boek over Klaus Mann volgt Kromhout de gebeurtenissen chronologisch. Anders dan hij in deel één deed. Daarin sprong hij heen en weer in de tijd. Hij bakent dit keer de tijd duidelijk af en deelt het verhaal in twee delen. Eén deel voorafgaand aan de ballingschap van de familie Mann en één deel waarin de familie Duitsland heeft verruild voor het buitenland. We zien Klaus worstelen. Niet zozeer met zijn geaardheid maar vooral met de leegte in zijn leven na de ballingschap. Hij gebruikt steeds meer morfine. Pas als hij de kans krijgt om het tijdschrift Die Sammlung uit te geven, bloeit hij op.
Heel duidelijk wordt dat Klaus nog steeds bevestiging zoekt bij zijn vader. Intussen krijgt de familie ervan langs in Duitse kranten. Kromhout neemt een deel van zo’n krantenartikel op in zijn verhaal Dat maakt alles levensecht. Je voelt je als lezer overal bij betrokken.
De inkijkjes die we krijgen in het verblijf van Klaus in Amsterdam zijn ook herkenbaar. Klaus gaat regelmatig naar café Scheltema om andere vluchtelingen te ontmoeten en met Fritz, die werkt bij uitgeverij Querido, gaat hij zelfs een aantal dagen naar Zandvoort.
Het tijdschrift wordt goed ontvangen en Klaus hoopt dat zijn vader ooit een bijdrage gaat leveren. Maar als Thomas Mann ontdekt dat Die Sammlung heel kritisch is op alles wat in Duitsland gebeurt, stuurt hij een telegram naar een belangrijke Duitse krant, waarin hij zegt dat het tijdschrift niet in overeenstemming is met de oorspronkelijke opzet. In Duitsland wordt dat gezien als een steunbetuiging aan het nazi-regime. Kromhout geeft een deel van dit krantenartikel in zijn boek weer waardoor we weer bovenop de gebeurtenissen zitten. Thomas heeft weliswaar tegen Klaus gezegd dat het met het tijdschrift wel goed komt maar Klaus voelt zich, nadat zijn vader niet wil meedoen aan het tijdschrift, opnieuw vernederd door zijn vader.