Lezersrecensie
Magisch boek!
Wow, wat een magisch boek is FILMS DIE NERGENS DRAAIEN van YORICK GOLDEWIJK! Beslist geschikt voor iedereen, ook al is het vooral gericht op kinderen vanaf 10 jaar.
Je moeder is overleden tijdens je geboorte, je vader is een zombie en de buurvrouw die komt schoonmaken, neemt langzamerhand alles in huis over en daarom haat je haar. Dat gebeurt allemaal met Cato in het boek van Goldewijk. Op school voelt ze zich ook al een eenling. Maar dan valt er plotseling een kaartje in de bus van ene mevrouw Kano die in een oude bioscoop films draait die nergens draaien. Dat maakt Cato nieuwsgierig en ze besluit erheen te gaan.
Er wordt door de schrijver gebruik gemaakt van een tijdmachine en dat zorgt meestal voor een kunstmatige ingreep in een verhaal. In dit geval is het niet storend en klopt alles precies. Cato kan terugkijken in de tijd naar verhalen van vroeger die haar vader haar eigenlijk had moeten vertellen.Ze lijkt alles letterlijk mee te maken en begint uiteindelijk te beseffen, dat je moeilijke dingen moet verwerken en niet moet verzwijgen.
De herinneringen waarmee ze geconfronteerd wordt, zetten haar aan het denken en zorgen ervoor dat ze er voor het eerst in haar leven mee om kan gaan. Er wordt op ontroerende wijze duidelijk gemaakt wat verlies met mensen kan doen. Cato wordt sterker door alles wat ze terugziet en gaat haar vader ermee confronteren. Daardoor komt hij uit zijn lethargie.
Dit verhaal is magisch, ontroerend en hoopgevend tegelijk. Als je ooit iemand hebt verloren, is dit boek bemoedigend. Het laat ook zien dat doodgaan bij het leven hoort. De schrijver heeft alles op een integere manier aangepakt, waardoor het boek je met tranen in de ogen achterlaat. Hoe mooi kan een boek
zijn….aarzel dus niet te lang en begin het te lezen.
Je moeder is overleden tijdens je geboorte, je vader is een zombie en de buurvrouw die komt schoonmaken, neemt langzamerhand alles in huis over en daarom haat je haar. Dat gebeurt allemaal met Cato in het boek van Goldewijk. Op school voelt ze zich ook al een eenling. Maar dan valt er plotseling een kaartje in de bus van ene mevrouw Kano die in een oude bioscoop films draait die nergens draaien. Dat maakt Cato nieuwsgierig en ze besluit erheen te gaan.
Er wordt door de schrijver gebruik gemaakt van een tijdmachine en dat zorgt meestal voor een kunstmatige ingreep in een verhaal. In dit geval is het niet storend en klopt alles precies. Cato kan terugkijken in de tijd naar verhalen van vroeger die haar vader haar eigenlijk had moeten vertellen.Ze lijkt alles letterlijk mee te maken en begint uiteindelijk te beseffen, dat je moeilijke dingen moet verwerken en niet moet verzwijgen.
De herinneringen waarmee ze geconfronteerd wordt, zetten haar aan het denken en zorgen ervoor dat ze er voor het eerst in haar leven mee om kan gaan. Er wordt op ontroerende wijze duidelijk gemaakt wat verlies met mensen kan doen. Cato wordt sterker door alles wat ze terugziet en gaat haar vader ermee confronteren. Daardoor komt hij uit zijn lethargie.
Dit verhaal is magisch, ontroerend en hoopgevend tegelijk. Als je ooit iemand hebt verloren, is dit boek bemoedigend. Het laat ook zien dat doodgaan bij het leven hoort. De schrijver heeft alles op een integere manier aangepakt, waardoor het boek je met tranen in de ogen achterlaat. Hoe mooi kan een boek
zijn….aarzel dus niet te lang en begin het te lezen.
1
Reageer op deze recensie