Lezersrecensie
Interessante maar pijnlijke geschiedenis als vlot en spannend verhaal geschreven
Ik heb al veel van Marelle Boersma gelezen, boeken in de Ik Vertrek-serie als de eerder verschenen romans gebaseerd op maatschappelijke vraagstukken of misstanden. De Lijst had ik al even in mijn boekenkast staan. Na het zien van een documentaire (NPO) over de meisjes 'Van de Goede Herder' die in Nederland in diverse tehuizen en kloosters moesten werken onder een streng kerkelijk regime. Zij werden uitgebuit en zijn nu nog bezig om erkenning van de waarheid die jaren verzwegen is of 'vergoeilijkt'. Ook in NL is er een pijnlijke geschiedenis. Na het zien van deze docu werd het tijd voor het boek De Lijst.
Het fictieve verhaal is gebaseerd op een waargebeurd schrijnend stuk geschiedenis in Ierland. Het is nog steeds actueel door lopende onderzoeken (2023). Het verhaal wordt vanuit 3 personages geschreven en leest als een trein. Ik kon het boek niet wegleggen. Marelle schrijft vlot en nergens is het saai. De omschrijvingen van het weer en landschap van Ierland zie je voor je en je voelt de optrekkende mist, kou of de regen.
Het verhaal kent wendingen, en dialogen zitten goed in elkaar. En de show don't tell maakt het spannend.
Hoe gruwelijk deze geschiedenis is, blijkt nog meer uit de artikelen die ze als bronmateriaal opvoert. Maar ook zonder deze te lezen, kun je je, met het verhaal van De Lijst, voldoende voorstellen wat er zoal in de afgelopen jaren is gebeurd. Ik vond het weer een boek in het rijtje van 'Vals Alarm', 'Nobody' en 'Ik volg je'. Een goed plot gebaseerd op een pijnlijke waarheid waarbij je je na het lezen afvraagt: waarom doen mensen dit elkaar aan?
Ik ben benieuwd naar de volgende in dit genre.
Het fictieve verhaal is gebaseerd op een waargebeurd schrijnend stuk geschiedenis in Ierland. Het is nog steeds actueel door lopende onderzoeken (2023). Het verhaal wordt vanuit 3 personages geschreven en leest als een trein. Ik kon het boek niet wegleggen. Marelle schrijft vlot en nergens is het saai. De omschrijvingen van het weer en landschap van Ierland zie je voor je en je voelt de optrekkende mist, kou of de regen.
Het verhaal kent wendingen, en dialogen zitten goed in elkaar. En de show don't tell maakt het spannend.
Hoe gruwelijk deze geschiedenis is, blijkt nog meer uit de artikelen die ze als bronmateriaal opvoert. Maar ook zonder deze te lezen, kun je je, met het verhaal van De Lijst, voldoende voorstellen wat er zoal in de afgelopen jaren is gebeurd. Ik vond het weer een boek in het rijtje van 'Vals Alarm', 'Nobody' en 'Ik volg je'. Een goed plot gebaseerd op een pijnlijke waarheid waarbij je je na het lezen afvraagt: waarom doen mensen dit elkaar aan?
Ik ben benieuwd naar de volgende in dit genre.
1
Reageer op deze recensie