Die lange, lange dagen

Als fanatiek feelgood lezer past deze cover wat mij betreft meer in het feelgood genre maar het is toch echt een thriller. Wel een feelgood thriller, deze benaming past dit verhaal vanwege de liefde, vriendschap en het maatschappelijk thema wat Inga Vesper heeft gebruikt.
Het is een verhaal waarin vooral feminisme een hoofdrol speelt. Ruby Wright een zwarte hulp, deze term alleen al doen je nekharen overeind staan , wordt in dit verhaal door menigeen als voetveeg behandeld.
Zij heeft echter een sterk karakter en een doel waardoor de rollen anders liggen.
Die lange, lange dagen is spannend maar heeft ook een heel verdrietige kant. De eenzaamheid die je kunt voelen als je bepaalde keuzes maakt of beslissingen neemt die je voor de rest van je leven als een litteken mee moet dragen zorgen voor diepe wonden die vroeg of laat open gereten worden.
In het begin moet ik echt even wennen aan de manier van schrijven, Vespar maakt gebruik van vreemde zinsspelingen zoals bijvoorbeeld: ‘Door het donkere glas lijkt de limonade een sterk gistend urinemonster’ en meer van dit soort zinnen die die niet zo passend zijn in het verhaal, ze storen zelfs.
Gaandeweg het lezen worden deze zinnen minder en raak je verstrikt in een familiaire vete waar de geheimen langzaam aan ontrafeld worden.
Vespar heeft mij met Die lange, lange dagen in een verhaal weten mee te zuigen waarbij rassendiscriminatie centraal staat en waarin wederom de strijd voor vrijheid nog niet gestreden is.

Originaliteit: 4
Schrijfstijl: 3
Leesplezier: 4
Spanning: 3
Plot: 4
Psychologie: 4

Die lange, lange dagen krijgt van mij 3,5 ster.