Af en toe wat neurotisch en chaotisch

Caroline van Keeken (1988) schreef eerder de verhalenbundel Zo worden wij niet. Daarin staat onder andere ‘Ljoeda’ waarmee zij in 2015 de NPO Verhalenwedstrijd won. In 2023 verscheen haar debuutroman Avondmensen.
In Avondmensen volgen we het verhaal van het gezin van Simon en Heleen. Hun zoon Boris woont weer tijdelijk bij hen in huis omdat volgens hem zijn huis last heeft van vocht en schimmel. Hun dochter Alice woont op zichzelf en kan nog het beste met Boris omgaan. Dochter Noor woont nog thuis en vindt haar broer een psychopaat die hulp nodig heeft van een psychiater.
De schrijfwijze in dit boek is eenvoudig en leest makkelijk. Er gebeurt veel maar ook eigenlijk niets.
Er wordt verteld vanuit 2 oogpunten; Simon en Alice.
Simon is een man die veel denkt maar weinig zegt of doet. Hij komt in zijn eentje nog steeds bij de relatietherapeut en hij probeert nog steeds om zijn relatie met Heleen te behouden, ook al "woont" zij sinds kort op zolder.
Alice heeft een affaire met haar scriptiebegeleider en kampt met schuldgevoelens richting Boris.
Het lezen van hun bevindingen, hun gevoelens en hun struikelblokken geeft je als lezer een redelijke inzicht in de onderlinge verhoudingen in het gezin.
Daar waar moeder Heleen geen kwaad wil horen over Boris, continue ontkent dat er iets mis is met hem en hem met allemaal "zweverige therapieën" wil helpen heeft Noor geen goed woord over Boris. Zij heeft constant ruzie met hem en wil dat Boris psychische hulp krijgt.
Door de verschillende meningen, het egoïsme van Heleen, het niet uitspreken van Simon drijven de gezinsleden langzaam uit elkaar.
Echt veel komen we niet te weten over de gezinsleden, het blijft allemaal wat vaag. Zo heeft bijvoorbeeld de vader van Heleen in het gesticht gezeten maar de reden hiervoor is niet echt duidelijk. Wat er precies met Boris aan de hand is blijft ook vaag, hij neigt naar autisme maar het enige wat door Heleen gezegd wordt is dat hij speciaal is.
Avondmensen is wel een verhaal wat blijft hangen, het komt af en toe wel wat neurotisch en chaotisch over. Er is veel onduidelijk maar diep van binnen weet je als lezer wel hoe het allemaal in elkaar zit.
Een mooi debuut vol met onuitgesproken gesprekken.