Weinig tot geen spanning

Anya Niewierra (1964) heeft sinds haar jeugd drie passies: reizen, schrijven en schilderen. Van reizen maakte zij haar beroep, schrijven integreerde ze in haar werk en schilderen werd haar hobby.
Ze schreef onder andere Het Bloemenmeisje en De Camino, waarmee ze prijzen won als de Hebban thrillerprijs en de NS Publieksprijs.
De 37-jarige documentairemaker Olga Liebke woont in het Harz-gebergte samen met haar dementerende vader waar ze een innige band mee heeft.
Wanneer haar vader door zijn dementie herinneringen ophaalt komen bij Olga de twijfels. De herinneringen stroken niet met de geschiedenis zoals zij die kent.
Om te achterhalen wat er klopt van haar vaders herinneringen reist zij naar de driehoek Polen, Litouwen en Belarus en stuit op een huiveringwekkend geheim.
De nomaden is onderverdeeld in vijftien delen met elk een aantal hoofdstukken. We lezen drie verhaallijnen; die van Olga, van twee KGB-agenten, en fragmenten uit een documentaire die een indringend interview bevat met een politiek gevangene uit de jaren ’90.
De plot wordt rustig opgebouwd en is goed uitgewerkt, de drie verhaallijnen worden rustig aan naar elkaar toegebracht.
Niewierra heeft heel veel research gedaan en dat lees je terug in het verhaal. In De nomade vermengd ze feit met fictie en hierdoor wordt je als lezer getrakteerd op een levensecht geschiedenisverhaal. Het zijn indrukwekkende beschrijvingen onder andere over het leven in de grensstaten zoals Belarus, vluchtende mensen en het overleven in tijden van oorlog.
"....de jarenlange indoctrinatie had mijn vader gemaakt tot een man die liever een moordenaar als zoon had dan een republiekvluchteling."
Misschien juist door de vele geschiedenis en het constante wisselen van verhaallijn wordt het nooit echt spannend.
De karakters zijn summier neergezet, je komt niet echt veel te weten over hen. Olga komt bij tijd en wijlen wat kinderlijk over, haar denkwijze en haar gedachten zijn niet altijd van nivo.
"Die lui waren topacteurs. Ook in bed. Nee! Dat was geen acteren! 'Vertrouw niemand, Bienchen.' O, papa! Help me! Papa!"
De nomade is geen thriller, daarvoor zit er te weinig tot geen spanning in en als lezer krijg je het gevoel dat de geschiedenislessen in dit boek de boventoon voert.
Dit boek heb ik mogen lezen voor de Hebban Thrillerprijs 2025, mijn dank hiervoor.