Schitterende thriller trilogie

Juan Gomez-Jurado (Madrid 1977) is een van de grootste thrillerauteurs van Spanje. Naast schrijver is Gómez-Jurado ook een populaire podcasthost en mediapersoonlijkheid.
Hij schreef in 2018 De Rode Koningin, het eerste deel van een trilogie. In 2019 volgde De Zwarte Wolvin en De Witte Koning sloot de trilogie af in 2020. Deze trilogie met Antonia Scott en Jon Gutiérrez in de hoofdrollen veroverde de bestseller lijsten, zijn boeken verschenen in meer dan 40 landen.
Ooit was Antonia Scott een veelbelovende rekruut van ‘De rode koningin’, een eliteteam dat speciaal werd opgeleid om in het diepste geheim misdaden op te lossen. Antonia scoort hoog in het autismespectrum en is superintelligent. Haar man ligt al 3 jaar in coma na een aanslag op haar leven en sindsdien komt ze het huis niet meer uit, behalve om aan het bed van haar man te zitten.
Jon Gutiérrez is een homoseksuele man met overgewicht en niet gespeend van humor, rechercheur bij de politie en zachtaardig van karakter. In zijn vrije tijd is hij een harrijasotzaile, een stenentiller met een record van tweehonderddrieënnegentig kilo.
Nadat hij vals bewijsmateriaal creëerde om een pooier met al te losse handjes achter de tralies te krijgen, rest hem een schorsing of nog een laatste kans om zijn leven op orde te krijgen. Wat moet hij doen? Antonia Scott uit haar zelfgekozen isolement zien te krijgen, een lastige en bijna onmogelijke klus.
Vanaf de eerste woorden wordt je als lezer meegenomen in het verhaal. De schrijfwijze is verhalend (het gevoel dat er iemand naast je zit om het verhaal te vertellen, alleen aan jou) en geeft je geen adempauze door de constante spanning.
'Jon krabt in zijn haar - krullend en rossig, zoals we eerder zeiden - en haalt diep adem.'
De plot is werkelijk fantastisch opgebouwd met een veelheid aan twisten die de lezer telkens weer verrast. Het gaat af en toe snel met flink wat actie om daarna om te schakelen naar een iets rustiger stukje maar de spanning blijft onderhuids broeien.
De karakters zijn zeer goed uitgewerkt en we komen werkelijk alles te weten over hen. We voelen mee met hun angsten, hun woede, hun eigenaardigheden maar ook de liefdevolle relatie die opgebouwd wordt tussen Antonia en Jon is goed voelbaar.
Door het gehele verhaal wordt je getrakteerd op bijzondere woorden uit een andere taal, die onderdeel waren van een woordspel tussen Antonia en haar man.
'Mlakundhog; In het Javaans, een taal die door vijfenzeventig miljoen Indonesiërs wordt gesproken, de soepelheid van degene die op eieren loopt zonder lawaai te maken.'
Daarnaast wordt er veelvuldig gebruik gemaakt van beeldspraak die af en toe humoristisch kan overkomen.
'Zijn hart stampt in zijn borst als een flamencodanser op de verjaardag van een drugsbaron'
Het is een zaligheid om de trilogie achtereenvolgens te lezen, het idee dat het nog niet klaar is met de eenheid Antonia en Jon geeft een goed gevoel. Er is geen enkel deel van de trilogie dat eruit springt; vanaf deel één zit je helemaal in het verhaal en in deel drie kun je proberen langzamer te lezen omdat je niet wilt dat het hier eindigt maar dat werkt echt niet. Er komt nog een gigantische plottwist aan het eind en dan is het echt op, het boek gaat dicht, het verhaal is uit en de zucht die ontsnapt is er één van verwondering, lichte teleurstelling (want het is over) en dankbaarheid voor een schitterende thriller trilogie.