Indrukwekkend, ontroerend en eerlijk

Maddy Stolk (1970) is journalist, columnist en nu ook auteur met haar debuutroman Soedah, laat maar.
Wanneer Tara Lapré na het overlijden van haar moeder het ouderlijk huis ontruimd komt ze beetje bij beetje meer te weten over het verleden van haar ouders. Haar moeder was een hoarder en bewaarde alles; van oude ongelezen kranten, nog in plastic verpakte tijdschriften tot voedsel van 3 jaar over tijd. Het trauma van het overleven van een Jappenkamp had grote invloed op het leven van Tara en haar zusje Sati. Hun moeder was een koude, boze vrouw die weinig liefde kon tonen aan haar kinderen.
'Waardeloos rotkind! Wat moet ik toch met jou? Ik heb je zo vaak gewaarschuwd: kom daar niet aan. Jij kan ook werkelijk niks.'
Vader was huisarts en was het tegenovergestelde, hij zat vol woede maar was daarentegen juist warm en liefdevol.
'Pas veel later begreep ik dat hij niet alleen boos was, maar wordt, ziedend. Zijn verdriet allesverstikkend. Maar voor patiënten was hij eindeloos geduldig, voor zijn kinderen altijd lief.'
We volgen 3 verhaallijnen; Tara in het heden, Tara's herinneringen en vaders herinneringen via speciaal voor Tara ingesproken tapes. Waar de hoofdstukken met de tapes duidelijk zijn aangegeven, is het af en toe even schakelen tussen heden en herinneringen in de overige hoofdstukken.
De schrijfstijl is fijn en zorgt ervoor dat het verhaal je vasthoudt tot aan het einde. Doorspekt met Javaans Indonesische woorden ontvouwt zich een ontroerend verhaal waarin de gevoelens boventoon spelen. Langzaamaan wordt duidelijk dat niemand gespaard is gebleven door de traumatische gebeurtenissen in het verleden. Niet de mensen die het zelf meemaakten maar ook de tweede en soms zelfs de derde generatie niet.
De karakters zijn zeer goed neergezet en het kost geen enkele moeite om je in elk van hen te verplaatsen waarbij de gevoelens van woede, onmacht en af en toe radeloosheid hard binnenkomen.
Soedah, laat maar is deels gebaseerd op ware gebeurtenissen uit de Indische familiegeschiedenis van de auteur en verweven met fictie. Ze heeft op dit op een mooie manier gedaan en ervoor gezorgd dat het niet één grote klaagzang is geworden maar een indrukwekkend, ontroerend en eerlijke roman.