Een boek dat je boos maakt

Pieter moet een keuze maken nadat zijn vrouw hem een ultimatum stelt. Meer tijd met haar doorbrengen, of scheiden. Hij kiest voor de vrouw op wie hij jaren geleden verliefd is geworden. Om het bedrijf, dat hij van de grond af op heeft gebouwd in de familie te houden verkoopt hij het aan zijn zoons. Arend en Rudy werken tenslotte al jaren in het bedrijf en kunnen het zo overnemen. Toch?

Het verhaal begint op een ijzersterk punt en trekt je het verhaal in zonder meteen teveel prijs te geven. “Uw saldo is niet toereikend.” Hetty Luiten schildert het beeld van een liefdevolle familie. De relatie tussen Arend en zijn vrouw is prachtig. De liefde voor elkaar, maar ook voor hun kinderen straalt er in elk hoofdstuk vanaf en het zorgde ervoor dat ik plaatsvervangend kwaad was op Rudy.

Je ziet gedurende het boek de relatie tussen de leden van de familie veranderen. Gaan Arend en Rudy hun gezinnen in het begin nog samen op vakantie, is daar op het einde niets van over.
Waar Arend graag erop uit trekt en foto’s maakt voor campagnes, is Rudy degene die het financiële stukje in de gaten houd binnen het bedrijf. Arend is niet vaak op zijn kantoor te vinden, maar toch merkt hij veranderingen op. Dit wordt na zijn vakantie alleen maar erger als blijkt dat er personeel is ontslagen.

Het gaat steeds verder en verder. Volgens Rudy heeft Arend meerdere keren een winstuitkering geëist en aangezien zijn ouders niet kunnen ontdekken waar hij het aan uitgeeft gaan ze ervan uit dat hij gokverslaafd is. En dit is iets dat mij dwars zit. In elk hoofdstuk herinnert Hetty je eraan dat de “jongens” zo van elkaar verschillen. Elleke zegt het, hun moeder en zelfs Arend en Rudy. Arend is creatief, Rudy zakelijk. Rudy houdt van dure dingen, Arend is blij met de kleine dingen in het leven.

Maar als het puntje bij het paaltje komt, negeren ze die dure vakanties, de nieuwe Mercedes en cadeaus die ze krijgen. Ze bannen Arend, Elleke en zelfs hun kleindochters uit hun leven, op het woord van Rudy. Ze geven Arend niet eens de kans om zichzelf te verdedigen. Totdat hun voormalig accountant ineens op de stoep staat bij hun tweede huis in Italië en ze alles verteld. Dan slaat ineens alles om en vertrekken ze allerijl weer naar Nederland om het goed te maken.

Dan vraag ik me af: waarom zijn ze niet boos op Rudy? Oké, ze willen niet nog een keer een zoon verliezen, maar er is geen echte confrontatie. Hij liegt, bedriegt en heeft het bedrijf waar Pieter jaren gewerkt heeft de afgrond in gejaagd. Hij heeft zijn broer van alles de schuld gegeven en dat vind ik nog wel het ergste. Alsof Arend alleen gestraft wordt en Rudy beloond voor zijn gedrag. Ik was pisnijdig aan het einde van het boek!

Zeker niet omdat het een slecht boek is, maar omdat er vanuit het gezin zo onrealistisch gereageerd wordt. Het ene moment is Arend nog kwaad op alles en iedereen en kan hij niet begrijpen dat hij zo behandeld wordt. Het volgende moment vergeeft hij niet alleen zijn ouders (wat ik nog enigszins kan begrijpen) maar ook de broer die hem alles aan heeft gedaan! Ik zie niet in waarom het allemaal zo makkelijk verloopt en had op zijn minst een grote confrontatie tussen de twee broers verwacht. Al was het alleen maar om Rudy wat verstand bij te brengen.

En toch was dit een heel goed boek omdat ik heel goed met Arend zijn familie mee kon leven. Zeker iets waar Hetty trots op zou kunnen zijn als ze nog geleefd had. Dit boek is postuum gepubliceerd, met een voorwoord van haar zonen dat toch iets afrond voor haar lezers. Ondanks dat ik flink boos was over hoe bepaalde dingen verlopen zijn krijgt dit boek van mij drie sterren.