Wanhoop-oproepende scenario's en toch een bundel vol hoop

Een mooie, diverse bundel - vol wanhoop-oproepende scenario's, maar met toch verrassend veel hoop. Dit is wat ik van de verhalen vind:
- 'De wachtende vrouw': een waardige aftrap van de bundel. Het zet aan tot nadenken. Ook leefde ik erg met de hoofdpersoon mee, die al wat ouder is en toch uitdagende dingen wil ondernemen (rotsen beklimmen).
- 'Het breukvlak': een uitdagend verhaal waar je je koppie bij moet houden. De verwarring van de hoofdpersoon is zeer goed weergegeven.
- 'Besmetting': het eerste verhaal waarbij ik wel een potje had kunnen gaan zitten huilen. Je leeft mee met de vader, maar mijn sympathie bleef niet het hele verhaal bij hem. Dat was ook niet de bedoeling.
- 'In de Rotterdamse haven': een wat meer pessimistisch verhaal. Wel heel mooi - ook hier zat de medemenselijkheid in van hoofdpersonen die iets voor een ander willen betekenen.
- 'Gevallen engel': een tragisch Kerstverhaal. Heel indrukwekkend geschreven. Ik leefde vooral erg met de engel mee.
- 'De bevrijder': een keiharde wereld, een verhaal vol spanning. Ik hoopte dat het haar zou lukken. Wat ik in deze context ook graag wil zeggen is dat Klein Haneveld vaak vrouwen in heroïsche rollen heeft . Dit is verfrissend.
- 'Wereld van monsters': fenomenaal einde. Goed opgebouwd verhaal en de twist zag ik niet aankomen.
- 'De smaak van aardbeien': een verhaal waarin Klein Haneveld antikapitalistische visie en de oplossing voor het systeem duidelijk naar voren komt. Prettig om te lezen en ik ben het helemaal met hem eens.
- 'De ijzeren vrucht': mijn favoriete verhaal uit de bundel. Ik zat op het puntje van mijn stoel om te weten welke kant het op zou gaan. De hoofdpersoon is sympathiek en de wereld is zeer overtuigend opgebouwd. Ik vind overigens dat Klein Hanevelds personages vaker sympathiek zijn en ik houd van zijn aandacht voor wereldbouw.
- 'Het huis op de heuvel': leuk verhaal met een duidelijke boodschap.
- 'Grafplaneet': de dynamiek tussen de collega's was bijzonder goed beschreven. Ik leefde erg met Thomas mee. Het einde is bitterzoet.
- 'Ongeluk': mijn tweede favoriete verhaal van de bundel. Heel ontroerend. Prachtig hoe die zorgzame band tussen twee collega's beschreven is. Spannend om met hen een ontdekking te doen. Krachtig, onverwacht einde.
- 'Kille ontmoeting': hier moest ik wel wat om grinniken. Ook het einde was grappig. Hoewel het een spannend verhaal is met hoge 'stakes', zit er een zelfreflectie in die het grappig maakt.
- 'De hemel op aarde': een onderzoeker waar ik mee mee leefde en buitenaards leven dat werkelijk buitenaards oogt en zich ook buitenaards gedraagt.
- 'De strijd der dryaden': de dryaden vond ik prachtig. Ze werden zeer beeldend beschreven. Hierdoor neemt het verhaal al snel een onverwachte wending.
- 'De laatste der parafanten': mooi verhaal. Opnieuw eentje om bij te huilen. Hartverscheurend om de parafanten een tocht te zien maken naar een pleisterplaats die er niet meer is. Helemaal het kleintje brak mijn hart.
- 'De cactus liep voorbij': een mooi symbolisch verhaal vol hoop voor de toekomst. Het zijn de jongere generaties waar we het van moeten hebben. Zowel de titel als delen van het verhaal zorgen ook voor de nodige humor.
- 'De ijzeren heuvel': een hoekig, rauw verhaal met een hoekige, rauwe hoofdpersoon. Bijna onaardig, maar toch leefde ik met hem mee. Zo zeer, dat ik de uiteindelijke ontknoping best zwaar voor hem vond en er even stil van was.
- 'Een kwestie van perspectief': de wereldbouw in dit verhaal is weer eens uitstekend. Het is een wereld waarin er een oplossing is gevonden voor de eenzaamheid van lange afstandsreizen. Dat blijkt echter niet zonder zijn gevaren te zijn.
- 'Wraakneming': een verhaal vol actiescènes met weinig tijd om te reflecteren en rustig na te denken. Dat blijkt nu ook precies de bedoeling.
- 'Droomboot': een spannend verhaal met vele verschillende settings. Het duurt eventjes voordat je weet wat er aan de hand is en dat blijkt behoorlijk gruwelijk te zijn.
- 'Het moeras': in veel van Klein Hanevelds verhalen blijkt zijn liefde voor de natuur en voor iedere vorm van leven. Ook in dit verhaal is dit een drijvende kracht. Zoals altijd is hij hier heel sterk in.
- 'Waar je goed in bent': intrigerende wereldbouw en een heel goede beschrijving van een passie (verslaving?) waar je niet vanaf kunt komen. Het is heel invoelbaar hoe de hoofdpersoon niet aan zijn natuur kan ontkomen.
- 'De tuinman': in één woord - prachtig. Klein Haneveld blinkt altijd uit in het beschrijven van dingen die de moeite waard zijn om te behouden en om te koesteren. Zijn manier van naar de natuur kijken roept altijd op tot liefde voor de natuur.
- 'In elkaars ogen': spannend scifi-verhaal. Het zijn natuurlijk allemaal science fiction verhalen, maar in dit verhaal draait het echt om het scifi-element. Heel gaaf gedaan.
- 'De laatste verkenner': mijn derde favoriete verhaal uit de bundel. Een heel warme band tussen de enige wezens op aarde - heel lief en diep. En dan iets wat gebeurt, wat hen volledig uit hun normale doen haalt. Een hartbrekend einde.
- 'Het bezoek van de tovenaar': zoals Klein Haneveld er in het vorige verhaal in uitblonk een goede relatie te beschrijven, zo beschrijft 'ie nu uitstekend een toxisch huwelijk. De tovenaar is intrigirend. Goede wereldbouw. Zowel een indringend als een humoristisch verhaal.

Het zal de oplettend lezer niet ontgaan zijn dat ik genoten heb van de bundel en dat ik 'm van harte aanraad!