Lezersrecensie
Grote hype, grote teleurstelling
Na het lezen van een recap over Iron flame begon ik vol verwachting aan het langverwachte vervolg.
Die memes op de socials over hoe mensen de eerste hoofdstukken niet doorkomen. Die kloppen.
Ik lees graag high fantasy en daar horen vaak veel personages en een uitgebreide worldbuilding bij. Maar Yarros weet het zo te maken dat het een soort niet-uit-elkaar-krijgende knoop wordt van oneindig veel personages, waarvan de helft onnodig leek. Ik weet de helft van de tijd niet eens waar het überhaupt over gaat.
Het eeuwige politieke geklets in een schrijfstijl die je verward zorgt bij mij voor een gevoel van een uitgedroogde pritstift die je over een vel papier haalt. Zo een die niet lekker glijdt maar kreukels achterlaat en niet vooruit komt. Ik worstel me erdoorheen.
Ik wil zo graag dat ik me in het verhaal kan verliezen maar ik voel totaal geen verbinding. De personages die zo interessant waren, die hebben totaal geen diepgang meer.
En dan de verhaallijn van Andarna. Wauw, hier verwachtte ik vuur van, maar ook dit ging uit als een nachtkaars.
Dit verhaal voelde als wanneer je je favoriete t-shirt aantrekt en er zit JEUKPOEDER in. Of wanneer je na een zware dag in een net verschoond bed wil kruipen en liggen KRUIMELS in. Echt iedere verhaallijn eindigde voor mijn gevoel op een dood eind.
Dit boek was niet goed genoeg. En ik vraag me af waarom. Waarschijnlijk omdat het bedoeld was als trilogie maar later besloten is om het uit te smeren over 5 boeken. Waarom is me een raadsel maar mijn gevoel is: de portemonnee. Het wordt nu als een stuk trekdrop uitgetrokken en we zitten straks met nog 2 boeken gevuld met die uitgedroogde pritstift. Wat fijn!
Fourth Wing was mijn nieuwe liefde, waarvan ik dacht dat het misschien zelfs Throne of glass van de troon (pun intended) kon stoten in mijn hart. Maar het komt nog niet in de buurt. Wat een teleurstelling. Dit hele boek is een herhaling van zetten. En die enorme cliffhanger? Ik voelde daar niks meer bij.
Ik heb het idee dat ik dit deel gewoon kon overslaan en je van Iron Flame zo door kan hoppen naar deel 4. Ik hoop echt dat RY nieuw leven gaat blazen in geweldige personages als bijv een Imogen, Cat, Sloane en Aaric. Ze leken nu totaal in de steek gelaten.
Die memes op de socials over hoe mensen de eerste hoofdstukken niet doorkomen. Die kloppen.
Ik lees graag high fantasy en daar horen vaak veel personages en een uitgebreide worldbuilding bij. Maar Yarros weet het zo te maken dat het een soort niet-uit-elkaar-krijgende knoop wordt van oneindig veel personages, waarvan de helft onnodig leek. Ik weet de helft van de tijd niet eens waar het überhaupt over gaat.
Het eeuwige politieke geklets in een schrijfstijl die je verward zorgt bij mij voor een gevoel van een uitgedroogde pritstift die je over een vel papier haalt. Zo een die niet lekker glijdt maar kreukels achterlaat en niet vooruit komt. Ik worstel me erdoorheen.
Ik wil zo graag dat ik me in het verhaal kan verliezen maar ik voel totaal geen verbinding. De personages die zo interessant waren, die hebben totaal geen diepgang meer.
En dan de verhaallijn van Andarna. Wauw, hier verwachtte ik vuur van, maar ook dit ging uit als een nachtkaars.
Dit verhaal voelde als wanneer je je favoriete t-shirt aantrekt en er zit JEUKPOEDER in. Of wanneer je na een zware dag in een net verschoond bed wil kruipen en liggen KRUIMELS in. Echt iedere verhaallijn eindigde voor mijn gevoel op een dood eind.
Dit boek was niet goed genoeg. En ik vraag me af waarom. Waarschijnlijk omdat het bedoeld was als trilogie maar later besloten is om het uit te smeren over 5 boeken. Waarom is me een raadsel maar mijn gevoel is: de portemonnee. Het wordt nu als een stuk trekdrop uitgetrokken en we zitten straks met nog 2 boeken gevuld met die uitgedroogde pritstift. Wat fijn!
Fourth Wing was mijn nieuwe liefde, waarvan ik dacht dat het misschien zelfs Throne of glass van de troon (pun intended) kon stoten in mijn hart. Maar het komt nog niet in de buurt. Wat een teleurstelling. Dit hele boek is een herhaling van zetten. En die enorme cliffhanger? Ik voelde daar niks meer bij.
Ik heb het idee dat ik dit deel gewoon kon overslaan en je van Iron Flame zo door kan hoppen naar deel 4. Ik hoop echt dat RY nieuw leven gaat blazen in geweldige personages als bijv een Imogen, Cat, Sloane en Aaric. Ze leken nu totaal in de steek gelaten.
1
Reageer op deze recensie
