Lezersrecensie
Wat ik nou vind van 'Veertien woorden'?
Met dank aan uitgeverij Palmslag voor het recensie-exemplaar!
"Een stel bizarre sterfgevallen in New York hebben twee dingen gemeen: de slachtoffers zijn Nederlanders en het getal veertien."
Nou dat verraadt nog niet heel veel, maar aangezien ik de vorige boeken van deze auteur erg goed vond, maakte dat niet uit. Op de vraag of ik.dit boek wilde recenseren zei ik meteen 'ja, graag!'
De hoofdpersoon is Jasleen Martens, die net de overstap maakt van het NYPD naar de FBI.
Jasleens vader komt van oorsprong uit Nederland, ze heeft een oudere zus, haar jongere broertje is lang geleden vermist geraakt en ze is te ambitieus om een relatie te hebben. O en misschien bang om gekwetst te worden. Misschien dat nog wel meer.
Op haar laatste dag bij de politie moet ze nog acte de presence geven op een uitgemaakte zaak, een dodelijke val, maar Jasleen vertrouwt het niet en gaat zelfstandig op onderzoek uit.
Wanneer ze merkt dat er inderdaad meer aan de hand is, blijkt één en één veertien te zijn en maakt ze de situatie aanhangig bij haar mentor bij de FBI.
En dan blijkt alles veel groter en ingewikkelder te zijn dan ze had kunnen denken.
Even dacht ik, 'o help nee, dit draait uit op een politieke thriller,' want daar hou ik niet van, maar gelukkig was dat niet het geval.
Ronald van de Broek zet een aantal lijntjes uit, brengt een aantal personen onder de aandacht en hoe verder je komt in het boek, hoe meer de lijntjes zich ontwarren voor ze samenspinnen tot een stevig verhaal.
Jasleen is een prettig, menselijk geloofwaardig personage, een interessante jonge vrouw, die in mijn ogen prima meerdere boeken kan dragen, wanneer de auteur dit zou willen.
Het boek en het nawoord van Ronald beloven in ieder geval dat we nog wel meer van haar gaan horen!
Ronald heeft een toegankelijke, uitnodigende manier van schrijven, die maakt dat je verder wil lezen, je nieuwsgierig maakt. Door de eerder genoemde uitgezette lijntjes wéét je dat er nog iets op stapel staat, dat er nog dingen ontrafeld moeten worden, linkjes moeten worden gelegd, maar hoe en wanneer? Dit zorgt voor een fijne spanningsopbouw die ook beloond wordt met een prima ontknoping.
Voor 'Veertien woorden': 4 duimpjes!
"Een stel bizarre sterfgevallen in New York hebben twee dingen gemeen: de slachtoffers zijn Nederlanders en het getal veertien."
Nou dat verraadt nog niet heel veel, maar aangezien ik de vorige boeken van deze auteur erg goed vond, maakte dat niet uit. Op de vraag of ik.dit boek wilde recenseren zei ik meteen 'ja, graag!'
De hoofdpersoon is Jasleen Martens, die net de overstap maakt van het NYPD naar de FBI.
Jasleens vader komt van oorsprong uit Nederland, ze heeft een oudere zus, haar jongere broertje is lang geleden vermist geraakt en ze is te ambitieus om een relatie te hebben. O en misschien bang om gekwetst te worden. Misschien dat nog wel meer.
Op haar laatste dag bij de politie moet ze nog acte de presence geven op een uitgemaakte zaak, een dodelijke val, maar Jasleen vertrouwt het niet en gaat zelfstandig op onderzoek uit.
Wanneer ze merkt dat er inderdaad meer aan de hand is, blijkt één en één veertien te zijn en maakt ze de situatie aanhangig bij haar mentor bij de FBI.
En dan blijkt alles veel groter en ingewikkelder te zijn dan ze had kunnen denken.
Even dacht ik, 'o help nee, dit draait uit op een politieke thriller,' want daar hou ik niet van, maar gelukkig was dat niet het geval.
Ronald van de Broek zet een aantal lijntjes uit, brengt een aantal personen onder de aandacht en hoe verder je komt in het boek, hoe meer de lijntjes zich ontwarren voor ze samenspinnen tot een stevig verhaal.
Jasleen is een prettig, menselijk geloofwaardig personage, een interessante jonge vrouw, die in mijn ogen prima meerdere boeken kan dragen, wanneer de auteur dit zou willen.
Het boek en het nawoord van Ronald beloven in ieder geval dat we nog wel meer van haar gaan horen!
Ronald heeft een toegankelijke, uitnodigende manier van schrijven, die maakt dat je verder wil lezen, je nieuwsgierig maakt. Door de eerder genoemde uitgezette lijntjes wéét je dat er nog iets op stapel staat, dat er nog dingen ontrafeld moeten worden, linkjes moeten worden gelegd, maar hoe en wanneer? Dit zorgt voor een fijne spanningsopbouw die ook beloond wordt met een prima ontknoping.
Voor 'Veertien woorden': 4 duimpjes!
2
Reageer op deze recensie