Meer achtergrond dan spanning

In De winter voorbij kruisen de levens van drie mensen elkaar op een koude winteravond. Richard is een oudere docent aan NYU die als kluizenaar leeft met zijn vier katten. Hij verhuurt de flat onder hem aan de oudere Chileense Lucia, die als gastdocent aan dezelfde universiteit werkt. De twee leiden door hun verschillende karakters veelal gescheiden levens. Tijdens een sneeuwstorm rijdt Richard met zijn auto tegen die van Evelyn aan, waarop zij wegvlucht. Later die avond belt ze compleet radeloos bij hem aan. Evelyn is immers illegaal, heeft ongevraagd de auto van haar werkgever geleend, en nu blijkt er ook nog een lijk in de kofferbak te liggen. Richard en Lucia werpen zich vanuit hun eigen verleden als migrant op om Evelyn te helpen. Wat volgt is een roadtrip waarop de drie elkaar gaandeweg hun levensverhaal vertellen.

Isabel Allende (1942) is een Chileens schrijfster en toont zich met haar 24e roman nog steeds een rasechte vertelster. Ze oogstte in 1982 een immens succes met haar debuut Het huis met de geesten en is sindsdien een gevestigde waarde onder Latijns-Amerikaanse auteurs. Ze verweeft steeds de levens van haar personages met historische gebeurtenissen. Daarnaast wordt Allende ook meer en meer een publiek persoon die zich inzet voor mensenrechten en feminisme.

De jonge Evelyn, getekend door het wrede drugsverleden van haar broer, moet noodgedwongen haar thuisland Guatemala ontvluchten. Ze wordt naar Mexico gesmokkeld en komt van daaruit ‘het beloofde land’ de VS binnen. Daar verblijft ze illegaal en wordt ze als kindermeisje bij een welgesteld gezin uitgebuit. De zestigjarige Lucia komt oorspronkelijk uit Chili, en ook zij is gehard door de vele tegenslagen in haar leven. En dan is er nog Richard, die jarenlang in Brazilië woonde en gebukt gaat onder het verlies van vrouw en kind.

Waar de hoofdlijn in De winter voorbij in essentie draait om het lozen van een lijk en dus een thrilleraspect heeft, wordt dit door de achtergrondverhalen van de personages grotendeels verdrongen, waardoor er van spanning weinig sprake is. Elk van de vier verhaallijnen zou zowaar een op zichzelf staand boek kunnen zijn, en het samenbrengen ervan voelt onafgewerkt gezien ze nergens tot een geheel versmelten. Het plot is dan ook eerder dunnetjes, en valt niet te rijmen met de zware achtergrondverhalen.

Allende draagt gerechtigheid hoog in het vaandel en vraagt met haar roman duidelijk aandacht voor immigranten in de VS, al schiet ze daarin soms iets te ver door in moralisme. In haar kritiek op het huidige immigratiebeleid geeft ze zowaar een sneer naar Trump, wat misplaatst voelt in een roman en beter in een politieke tekst was verwerkt. Ze blijft op haar best in haar beschrijvingen van sterke vrouwen. De geschiedenis van Zuid- en Latijns-Amerika vervlecht ze naadloos met die van haar personages, die steeds gekleurd zijn door de ontberingen van een land. De winter voorbij is een rijke roman over immigratie en vriendschap, al ontbreekt de nodige spanning door de vele uitweidingen naar het verleden. Allende houdt zich beter bij haar vertrouwde genre, waarin ze ondanks haar vele werken nog steeds garant staat voor onvervalst leesplezier.