Een passende titel voor een poëtisch verhaal

In Ga als een rivier van Shelley Read verandert een toevallige ontmoeting tussen de zeventienjarige Victoria en een vreemdeling haar leven op een manier die ze nooit had kunnen voorspellen. In het bekrompen dorpje waar ze woont, leidt dit in de jaren ’40 tot onverdraagzaamheid en haat. Gedwongen om de ruige natuur in te vluchten, moet Victoria in een versneld tempo volwassen worden.

De titel is passend en duikt enkele keren in het boek op. Ik begrijp de keuze van de auteur. Ga als een rivier – Het impliceert het doorgaan en het verleden achter je laten of het minstens een plaats geven. Op hun authentieke manier doen ook de personages in het boek dat. Het beeld van de rivier, die alle hindernissen neemt om verder te gaan, ongeacht wat haar pad kruist. Het toont een zekere hindernis, ertegenaan sputteren, maar met de keuze om een zijweg in te slaan om verder te kunnen.

De afbeelding op de cover is complementair aan het verhaal. Het vruchtvlees van de perzik is zacht en heeft een zoete smaak. Het bevat een harde, houtachtige noot. De perzik is als een rode draad doorheen het verhaal.

Het boek heeft een toegankelijke taal. Korte en lange zinnen wisselen zich af. Bij de lange zinnen zorgen het gebruik van leestekens voor rustpunten en maken het behapbaar. Er zitten poëtische pareltjes in de tekst, sprekende beelden die de wereld waarin het verhaal zich afspeelt tot leven brengt. Shelly Read speelt met taal alsof het om een muziekstuk gaat.

“Net zoals een enkele regenbui de oevers van een rivier kan wegspoelen en haar loop kan veranderen, zo kan één toevallige gebeurtenis het leven van een jonge vrouw bepalen - en uitwissen wie ze daarvoor was." Deze zin is allesomvattend en verpakt als het ware het hele verhaal.
Het belang van de natuur wordt vaak bijna filmisch weergegeven, maar in de gekozen momenten komt het soms wat theatraal.

De ‘ik’ persoon Victoria kijkt terug op haar leven. Het maakt het verhaal erg persoonlijk en vergroot de betrokkenheid van de lezer. Zelfs op momenten dat je het met haar beslissingen misschien niet eens bent, begrijp je haar. In haar overpeinzingen zegt ze bij bepaalde beslissingen: "dat wist ik toen nog niet", waardoor de schrijfster mooi aangeeft dat we soms eerder impulsief reageren in onvoorspelbare situaties, maar dat je, moest je een tweede kans krijgen, misschien totaal andere beslissingen zou nemen.

Op een bepaald moment is er een perspectiefwissel, die verteld wordt via een brief. The tone of voice is erg gelijkend met de mooie beeldende taal die Victoria meekreeg en dat is misschien een gemiste kans.

Shelly Read’s Ga als een Rivier is een poëtische, symbolische reis die de lezer weet te raken, ondanks enkele kleine gebreken.