Deze moet je lezen!

Als Hazel en Jamie op dezelfde dag geboren worden en hun moeders dikke vriendinnen zijn, dan zit je dus de hele jeugd met elkaar opgescheept.
Vaak zijn de kinderen dan ook goed bevriend, maar Hazel en Jamie haten elkaar en kunnen elkaars aanwezigheid nauwelijks verdragen. Ze maken elkaar dan ook echt het leven zuur.
Hazel groeit op bij haar alleenstaande moeder, die totaal niet klaar was voor enige vorm van verantwoordelijkheid. Hazel houdt van kleurrijk en vintage kleding. Heeft geen opleiding en het baantje dat ze heeft, is maar net genoeg om de achterstallige rekeningen van haar moeder te betalen.
Jamie groeit op met twee liefhebbende ouders in een rijk milieu. Hij krijgt kansen genoeg, maar kan daar niet altijd goed mee omgaan. Hij draagt nagenoeg geen kleur en zijn kledingkeuze is behoorlijk voorspelbaar.
Grotere tegenpolen bestaan er niet en toch moeten ze ieder jaar hun verjaardag samen vieren.

Allee wat ik aan je haatte is een eerste deel in de oxymoron serie. Het verhaal is meeslepend en vol humor. Deze combinatie zorgt ervoor dat het verhaal veel diepgang kan hebben, zonder dat het een zware roman wordt. Juist dat vleugje humor zorgt ervoor, dat doorlezen wel moet.
Beide personages maken een mooie groei door en zullen moeten dealen met issues uit het verleden, wat echt niet altijd lukt. De gevoelens van de lezer worden regelmatig heen en weer geslingerd.
Ik ben als lezer nog niet klaar met Jamie en Hazel en ik ben dan ook heel blij dat deel 2 niet lang op zich zal laten wachten!
Tamara, bedankt voor je verhaal. Ik heb genoten!