Ultiem kerstgevoel

Nadat ik het boek al meerdere keren in mijn handen hebt gehad, was ik superblij dat ik mocht doen aan de kerstleesclub van Ilona. Dit keer een iets anders concept, we moesten het boek in 1 week helemaal lezen. Nu is dat geen enkel probleem met de boeken van Jenny Colgan. Ik ben fan van haar schrijfstijl. 

Ik genoot van het contrast tussen Carmen en Sofia. En doordat we eerst voornamelijk de kant van Carmen lezen, vond ik Sofia echt een verschrikkelijk mens. Totdat we haar echt goed leren kennen. De band tussen de zussen versterkte en werd beter naarmate het verhaal vorderde. Ik heb ook moeten gniffelen om dochter Phoebe, verre van perfect en dus herkenbaar voor Carmen.

Door het alwetende vertelperspefctief wisselt de personage tijdens een hoofdstuk. De eerste twee keer moest ik daar even aan wennen, maar daarna voegde het mijn inziens echt iets toe. ik vind het knap als een auteur tijdens een scene beide personages een evengrote rol kan geven. Al begreep ik dat het voor sommige lezers verwarrend was.

Het is me alleen niet gelukt om sympathie Voor Skylar op te brengen. Wat een vreselijk wicht is dat. Maar stiekem houd ik daar van, een verschrikkelijk slecht personage in het verhaal. Als je als lezer zoiets voelt, dan heeft de auteur het goed gedaan.

Het verhaal van Carmen en Sofia, maar ook Blair en Oke is voor mij nog niet klaar en ik zou heel graag willen weten hoe het verder gaat. Zal Carmen blijven werken bij de boekwinkel en komen de personages nog terug in deel 2? We moeten nog even geduld hebben