Mooi debuut

Belle wilt gewoon haar leven onder de radar leven samen met haar dochtertje Miley, ze heeft daar zo haar redenen voor, en dat lukt ook redelijk tot ze op een avond Atlas te hulp schiet die zich in een hachelijke situatie bevindt - of zo lijkt het toch. Atlas is namelijk niet zo hulpeloos, en nu is Belle een los eindje dat aangepakt moet worden. Ipv met haar af te rekenen, ontvoerdt hij haar en doet Belle een aanbod dat ze niet kan weerstaan, zodat ze in ruil voor veiligheid een deel van de zorg van zijn zevenjarige zoon Zeno op zich zal nemen.

Daarvoor moet ze natuurlijk bij hem in huis verblijven (Forced proximity) en zich aan bepaalde regels houden. Belle is echter niet iemand die zomaar doet wat haar gevraagd wordt en ze daagt hem dan ook uit op verschillende manieren, wat soms tot hilarische, maar ook steamy momenten leidt. Wat sowieso is, is dat ze elkaar gek maken, letterlijk, maar ook van lust. Zover dat ze hun muren (geleidelijk) laten zaken en gevoelens de ruimte krijgen. Maar dan slaat het noodlot toe met een cliffhanger tot gevolg en de rest zullen we pas kunnen lezen in het volgende deel van de serie.

QUOTE : Ik trek haar naar me toe en geef haar een tedere kus. Een kus als belofte. Een onuitgesproken, woordeloze verbintenis om van haar en mij een wij te maken.

Je leert Atlas en Belle al wat kennen, maar er zit nog veel meer achter de personages. Beiden dragen gevolgen mee van de opvoeding of familie waarin ze opgegroeid zijn. Dit deel licht slechts een tipje van de sluier op over Belle haar achtergrond.

Je merkt direct de lichtheid en huiselijkheid die Miley en Belle in het huis brengen, vooral voor Zeno is dit een pluspunt. Dit is een tegenstelling met de gruwelijke momenten waarop het genootschap van Atlas komaf maakt met vijanden!

Het genootschap bestaat uit Atlas en zijn twee compagnons Lev en Murphy. Lev is een geval apart. Hij is echt prettig gestoord, of haal die prettig misschien maar direct weg. Het is zeker een intrigerend persoon die je nieuwsgierig maakt naar zijn verhaal. Murphy is dan de stillere, maar daarom niet minder duister. Alledrie de mannen zijn eigenlijk wel verschillend en intrigerend genoeg om verder te lezen in de serie.

Eva Yarich gebruikt leuke beschrijvingen van bepaalde dingen en ook het verhaalidee zit goed in elkaar. Met het gebruik van humor en duistere afrekeningen in het maffia verhaal krijg je een mooi debuut. Er is wel nog mogelijkheid tot groei en mits wat bijkomende redactie kan de schrijfstijl nog een upgrade krijgen, wat van Eva een veelbelovend auteur maakt in het genre.

Welverdiende 3,5 sterren.