Leuk

Wie A zegt, moet ook B zeggen.. lees je deel 1 van een serie, dan lees je ook deel 2. Toen @xanderuitgevers mij vroeg om deel 2 van de Pattiserie te lezen, stond ik meteen de springen. Deel 1 was namelijk erg goed bevallen en ik was erg nieuwsgierig naar het 2e boek.

Waar je in deel 1 kennis maakte met pattiserie Goldschmidt en pattiserie Trischler en alle perikelen rondom de liefde van Ida Trischler en Lucien Picard, kun je in deel 2 lezen hoe het verder gaat met beide families. Ida en Lucien hebben inmiddels 3 grote kinderen en de rivaliteit tussen beide patisserien lijkt eindelijk voorbij. Schijn bedriegt als de oorlog voorbij is en Straatsburg weer als Frans wordt aangemerkt. Dit zorgt weer voor wrijving tussen grootvader Picard en de familieleden Trischler-Picard. Marcel Picard, zoon van Lucien en Ida keert weer terug van de oorlog en komt weer oog in oog te staan met zijn knappe nicht Ruth. Beide hebben ze nog steeds gevoelens voor elkaar, maar heeft dit nu wel kans van slagen?

Zoals ik al vertelde verdwaalde ik in het 1e boek, meteen in het verhaal. Ik voelde mee met de strubbelingen in de liefde van Ida en Lucien. Ik kon dan ook niet wachten op deel 2.
En toen ik eenmaal begon, had ik wat moeite om in te komen. Het verhaal had een enorme tijdsprong gemaakt en ik moest wennen aan de vele nieuwe karakters. Wie is wie ook alweer?
Er liepen wat verhalen door elkaar heen en dat maakte dat ik vaak snel de draad kwijt was.
Het boek zelf vind ik wel leuk, ik kon me door de beeldende teksten goed verplaatsen in de locaties. Maar daarentegen had ik meer gehoopt op een minder chaotisch en druk verhaal. Wellicht dat mijn aandacht er beter zou zitten als er minder verhaallijnen in zouden zitten. Verder wel weer genoten van de mooie liefdesverhalen en de charme van Straatsburg en beide pattiserieen.