Voor wie?

Ik twijfel. Voor wie is dit boek bedoeld? Voor de geïnteresseerde leek, of voor wie toch wat meer ingewijd is in de materie? Wil je anekdotes lezen, of ook een beetje bijgespijkerd worden in de natuurkundige achtergrond? Bodanis lijkt zich meer te richten op de eerste categorie. En beschrijft daarbij best onderhoudende anekdotes, die voor mij voor een groot gedeelte nieuw waren. Hij heeft daarbij een duidelijke voorkeur voor de persoonlijke noot en het miskende genie. Neem bijvoorbeeld Émilie du Châtelet, minnares van Voltaire en natuurkundige. Ik kende haar niet.

Toch doet Bodanis ook een poging om de tweede categorie lezers te bedienen. Maar ik vraag mij af of hij daarin slaagt. Bij mij in ieder geval niet. Ik leerde nauwelijks iets nieuws, maar ik heb voorkennis. Toch ben ik ook bang dat lezers zonder die voorkennis door dit boek ook niet de essentie van de equivalentie van energie en massa gaan aanvoelen.

Al die anekdotes over historische figuren door verschillende eeuwen heen (inclusief het spannende, wel enigszins bekende verhaal van de sabotage van het Duitse zwaar-watertransport door de geallieerden in WOII) maken naar mijn mening het boek wat rommelig. Maar ook toch weer niet onaangenaam.

Kortom: onderhoudend, maar niet spectaculair.