Lezersrecensie
Prachtige leeservaring
Geheel onvoorbereid ben ik aan dit boek begonnen. Ik kocht het, omdat ik voor een fietsvakantie even snel een niet al te dik boek wilde hebben dat nog in de tas paste. Daarbij had ik al wel eerder Woolfs "Mrs Dalloway" (in het Nederlands!) gelezen en was gecharmeerd van vooral haar verrassende stijl.
Maar dit is andere koek. Uiteindelijk heb ik er lang over gedaan om het uit te lezen. Want makkelijk is het niet. Al helemaal niet in het Engels. Er zit nauwelijks plot in het verhaal en je springt als lezer de gedachtestroom van het ene na het andere personage in. Die innerlijke spinsels meanderen rond, springen van de hak op de tak en volgen niet altijd een logische rechte lijn. Woolf bedient zich dan ook nog eens van een heel rijke woordenschat en gebruikt veel associaties, vergelijkingen en metaforen. Nee, een makkelijk stuiverromannetje is anders.
Maar wat schrijft ze prachtig! Alleen al het middenstuk van het boek - "Time Passes" - dat in 24 pagina's het verval beschrijft van het vakantiehuis op Skye als het jarenlang leegstaat. Het huis leeft, je voelt het bijna ineenstorten als je eigen ondergang, zo mooi! En toch gebeurt er niets. Dat dit de jaren van de Eerste Wereldoorlog zijn, wordt niet expliciet vermeld. Je merkt dat alleen aan de sporadische, terloopse vermelding van gebeurtenissen elders in de wereld: kort, zakelijk en tussen blokhaken. Bijvoorbeeld: "[Prue Ramsay died that summer in some illness connected with childbirth, which was indeed a tragedy, people said. They said nobody deserved happiness more.]" en "[A shell exploded. Twenty or thirty young men were blown up in France, among them Andrew Ramsay, whose death, mercifully, was instantaneous.]".
Het moge duidelijk zijn dat de familie Ramsay centraal staat. Het genoemde vakantiehuis is ook hun bezit, het hele boek speelt zich er uitsluitend in en rondom af. Elke zomervakantie gaat de familie er met hun grote kinderschare en een aantal vrienden heen. En beloven ze elkaar toch eens met goed weer naar de vuurtoren op een eiland aan de horizon te zullen zeilen.
Het boek kent drie delen. Het eerste en laatste beschrijven elk een zomervakantie van respectievelijk voor en na WOI. Het verhaal zit vast vol symboliek en er is ongetwijfeld een hoop achtergrond die ik gemist heb. Je dompelt je in de gedachtestroom van vele romanfiguren in en rond de familie. Dit moet haast wel een voorbeeld van de beroemde "stream of consciousness" zijn, al heb ik dat niet nagekeken. Ik kan het dus helemaal mis hebben. Maar dat neemt niet weg dat ik het een van de mooiste boeken vind die ik ken.
Als deze recensie je niet heeft afgeschrikt, ga dit boek dan lezen. Je hoeft je niet per se druk te maken over de diepere betekenis. Dompel je onder en geniet langzaam van Woolfs prachtige stijl. Een unieke leeservaring. Ik zou overigens adviseren daarvoor wel een goede Nederlandse vertaling te zoeken.
Maar dit is andere koek. Uiteindelijk heb ik er lang over gedaan om het uit te lezen. Want makkelijk is het niet. Al helemaal niet in het Engels. Er zit nauwelijks plot in het verhaal en je springt als lezer de gedachtestroom van het ene na het andere personage in. Die innerlijke spinsels meanderen rond, springen van de hak op de tak en volgen niet altijd een logische rechte lijn. Woolf bedient zich dan ook nog eens van een heel rijke woordenschat en gebruikt veel associaties, vergelijkingen en metaforen. Nee, een makkelijk stuiverromannetje is anders.
Maar wat schrijft ze prachtig! Alleen al het middenstuk van het boek - "Time Passes" - dat in 24 pagina's het verval beschrijft van het vakantiehuis op Skye als het jarenlang leegstaat. Het huis leeft, je voelt het bijna ineenstorten als je eigen ondergang, zo mooi! En toch gebeurt er niets. Dat dit de jaren van de Eerste Wereldoorlog zijn, wordt niet expliciet vermeld. Je merkt dat alleen aan de sporadische, terloopse vermelding van gebeurtenissen elders in de wereld: kort, zakelijk en tussen blokhaken. Bijvoorbeeld: "[Prue Ramsay died that summer in some illness connected with childbirth, which was indeed a tragedy, people said. They said nobody deserved happiness more.]" en "[A shell exploded. Twenty or thirty young men were blown up in France, among them Andrew Ramsay, whose death, mercifully, was instantaneous.]".
Het moge duidelijk zijn dat de familie Ramsay centraal staat. Het genoemde vakantiehuis is ook hun bezit, het hele boek speelt zich er uitsluitend in en rondom af. Elke zomervakantie gaat de familie er met hun grote kinderschare en een aantal vrienden heen. En beloven ze elkaar toch eens met goed weer naar de vuurtoren op een eiland aan de horizon te zullen zeilen.
Het boek kent drie delen. Het eerste en laatste beschrijven elk een zomervakantie van respectievelijk voor en na WOI. Het verhaal zit vast vol symboliek en er is ongetwijfeld een hoop achtergrond die ik gemist heb. Je dompelt je in de gedachtestroom van vele romanfiguren in en rond de familie. Dit moet haast wel een voorbeeld van de beroemde "stream of consciousness" zijn, al heb ik dat niet nagekeken. Ik kan het dus helemaal mis hebben. Maar dat neemt niet weg dat ik het een van de mooiste boeken vind die ik ken.
Als deze recensie je niet heeft afgeschrikt, ga dit boek dan lezen. Je hoeft je niet per se druk te maken over de diepere betekenis. Dompel je onder en geniet langzaam van Woolfs prachtige stijl. Een unieke leeservaring. Ik zou overigens adviseren daarvoor wel een goede Nederlandse vertaling te zoeken.
2
Reageer op deze recensie
