Lezersrecensie
Al eerder geplaatst maar niet goed gegaan...
Ik had deze recensie al eerder geplaatst, maar dit is blijkbaar niet goed gegaan. Dus even overgenomen van mijn Instagram-post van 19 januari:
Zoete overwinning is de debuutroman van Jorinde Molenaar. Ik vond het een heerlijk boek om te lezen. Het begon meteen al goed met het schaatsen op de Zaan, ik kon het geluid van de schaatsen op het ijs gewoon horen. Zo fijn omschreven. Ook de omschrijvingen van de omgeving zijn heel fijn. En dan natuurlijk de chocolade...
Het verhaal bestaat uit korte hoofdstukken verteld vanuit verschillende personages, dit vond ik prettig lezen, want het zorgt voor afwisseling en houdt het verhaal lekker vlot.
Het verhaal speelt zich af tussen 1912 en 1917. De personages maken in die tijd een grote, persoonlijke ontwikkeling door, vrolijke momenten worden afgewisseld met hele verdrietige momenten en je ziet de personages worstelen, vallen, opstaan en groeien.
Sommige stukken vond ik iets te langdradig, maar toch heb ik genoten van het boek en kan ik niet wachten op de volgende delen, want het verhaal is nog niet 'af'.
Zoete overwinning is de debuutroman van Jorinde Molenaar. Ik vond het een heerlijk boek om te lezen. Het begon meteen al goed met het schaatsen op de Zaan, ik kon het geluid van de schaatsen op het ijs gewoon horen. Zo fijn omschreven. Ook de omschrijvingen van de omgeving zijn heel fijn. En dan natuurlijk de chocolade...
Het verhaal bestaat uit korte hoofdstukken verteld vanuit verschillende personages, dit vond ik prettig lezen, want het zorgt voor afwisseling en houdt het verhaal lekker vlot.
Het verhaal speelt zich af tussen 1912 en 1917. De personages maken in die tijd een grote, persoonlijke ontwikkeling door, vrolijke momenten worden afgewisseld met hele verdrietige momenten en je ziet de personages worstelen, vallen, opstaan en groeien.
Sommige stukken vond ik iets te langdradig, maar toch heb ik genoten van het boek en kan ik niet wachten op de volgende delen, want het verhaal is nog niet 'af'.
0
Reageer op deze recensie