Lezersrecensie
Door het ongeloof van een kind
Adriaan van Dis is zeker geen onbekende bij de NS publieksprijs en heeft hem zelfs al eens gewonnen. Maar gaat hem dat deze keer, met misschien wel zijn persoonlijkste verhaal ooit, ook lukken?
Naar zachtheid en warm omhelzen gaat over Adriaan, een negenjarige jongen die bij zijn norse grootvader en de hulp in de huishouding woont. Adriaan noemt haar zijn “Ommie” en ze voelt ook een beetje als zijn grootmoeder. Het is een bijzondere tijd, zo in de jaren na de Tweede Wereldoorlog, maar zijn Ommie is het lichtpuntje in zijn leven en maakt zijn dagen een stuk minder angstig en onzeker.
Naar zachtheid en warm omhelzen is een speels en warm verhaal. Hoe kan het ook anders met zo’n sprookjesachtige titel. Ik moest even in het verhaal komen, maar toen ik er eenmaal in zat, vond ik het mooi en dromerig. Ik vind het een leuke insteek om een verhaal een keer door de ogen en het ongeloof van een kind te lezen. Daarnaast was het contrast tussen het gebrek aan emotie en lompheid van grootvader en de moed en de liefde van Ommie erg boeiend. Het verhaal had naast de vele jeugdherinneringen ook een paar scènes die zich in het heden afspeelden. Juist deze scènes maakten het verhaal erg interessant, want hierin kwamen typisch moderne opvallendheden naar voren.
Naar zachtheid en warm omhelzen gaat over Adriaan, een negenjarige jongen die bij zijn norse grootvader en de hulp in de huishouding woont. Adriaan noemt haar zijn “Ommie” en ze voelt ook een beetje als zijn grootmoeder. Het is een bijzondere tijd, zo in de jaren na de Tweede Wereldoorlog, maar zijn Ommie is het lichtpuntje in zijn leven en maakt zijn dagen een stuk minder angstig en onzeker.
Naar zachtheid en warm omhelzen is een speels en warm verhaal. Hoe kan het ook anders met zo’n sprookjesachtige titel. Ik moest even in het verhaal komen, maar toen ik er eenmaal in zat, vond ik het mooi en dromerig. Ik vind het een leuke insteek om een verhaal een keer door de ogen en het ongeloof van een kind te lezen. Daarnaast was het contrast tussen het gebrek aan emotie en lompheid van grootvader en de moed en de liefde van Ommie erg boeiend. Het verhaal had naast de vele jeugdherinneringen ook een paar scènes die zich in het heden afspeelden. Juist deze scènes maakten het verhaal erg interessant, want hierin kwamen typisch moderne opvallendheden naar voren.
2
Reageer op deze recensie