Lezersrecensie
Mooie, meeslepende en moeilijke taal
Dit boek was genomineerd voor de NS Publieksprijs. En ongetwijfeld met een reden. ;) Helaas heeft dit boek niet gewonnen, maar ook nominaties blijven de moeite waard om te lezen. Zeker een boek met zo’n mooie kaft en zo’n dromerige titel.
In Nirwana gaat de succesvolle kunstenaar Hugo Adema op zoek naar de geschiedenis van zijn grootvader Willem Adema. Zijn grootvader zette een succesvol familiebedrijf op, maar speelde ook een grote rol in de Tweede Wereldoorlog. Zo was bekend dat hij aan allebei de kanten heeft gestaan. “Vermomde de nazi zich als verzetsstrijder of ontdeed de verzetsstrijder zich van zijn nazi-uniform?” Het wordt een zoektocht naar zijn familie en daarom misschien ook wel een zoektocht naar zichzelf.
In Nirwana lees je vooral het verhaal van Hugo in het nu, maar er wordt ook soepel geschakeld met de verhalen van zijn grootvader rond de Tweede Wereldoorlog. De auteur speelt met de tekst, waardoor het af en toe echt een feestje was om dit boek te lezen. Dit is ook wel kenmerkend voor literatuur, dus dat moet wel je ding zijn. Het verhaal zelf vond ik uiteindelijk niet zo opvallend, maar de schitterende vertelwijze maakt dit allemaal goed. Overigens vond er wel een plottwist plaats die ik zeker niet zag aankomen, maar daarvoor moet je het boek uiteraard zelf lezen. En erg grappig hoe de schrijver zelf ook terugkomt in het boek, en nóg grappiger hoe hij zichzelf ook flink te kakken zet. Als je een liefhebber bent van een kritische roman met mooie, meeslepende en soms ook moeilijke taal ben je bij dit boek op het juiste adres.
Een mooie quote uit het boek: “Misschien hielden wonderen wel op te bestaan toen we ophielden erin te geloven.”
In Nirwana gaat de succesvolle kunstenaar Hugo Adema op zoek naar de geschiedenis van zijn grootvader Willem Adema. Zijn grootvader zette een succesvol familiebedrijf op, maar speelde ook een grote rol in de Tweede Wereldoorlog. Zo was bekend dat hij aan allebei de kanten heeft gestaan. “Vermomde de nazi zich als verzetsstrijder of ontdeed de verzetsstrijder zich van zijn nazi-uniform?” Het wordt een zoektocht naar zijn familie en daarom misschien ook wel een zoektocht naar zichzelf.
In Nirwana lees je vooral het verhaal van Hugo in het nu, maar er wordt ook soepel geschakeld met de verhalen van zijn grootvader rond de Tweede Wereldoorlog. De auteur speelt met de tekst, waardoor het af en toe echt een feestje was om dit boek te lezen. Dit is ook wel kenmerkend voor literatuur, dus dat moet wel je ding zijn. Het verhaal zelf vond ik uiteindelijk niet zo opvallend, maar de schitterende vertelwijze maakt dit allemaal goed. Overigens vond er wel een plottwist plaats die ik zeker niet zag aankomen, maar daarvoor moet je het boek uiteraard zelf lezen. En erg grappig hoe de schrijver zelf ook terugkomt in het boek, en nóg grappiger hoe hij zichzelf ook flink te kakken zet. Als je een liefhebber bent van een kritische roman met mooie, meeslepende en soms ook moeilijke taal ben je bij dit boek op het juiste adres.
Een mooie quote uit het boek: “Misschien hielden wonderen wel op te bestaan toen we ophielden erin te geloven.”
1
Reageer op deze recensie