Een thriller vol cynisme en humor

Nu het einde van het jaar nadert, kan ik geen toepasselijker boek vinden om het jaar mee af te sluiten dan met Wat een einde. Een boek over een wel heel raadselachtig einde.

In Wat een einde komt de rijke en machtige Anthony Wistern op een wel hele bijzondere manier aan zijn einde: op zijn eigen zestigjarige verjaardagsfeest belandt hij gespietst in een meer op zijn eigen landgoed. Hoewel het wordt neergezet als ongeluk, is een journaliste, die een tikkeltje obsessief geïnteresseerd is in true crime en misdaadverhalen, ervan overtuigd dat het moord moet zijn geweest. Zijn kille vrouw, verwende kinderen, gekwetste minnaressen, collega’s en andere gedupeerden: de journaliste weet zeker dat Anthony met zijn arrogante gedrag genoeg vijanden heeft gemaakt die hem maar al te graag dood wilden.

Net zoals haar eerdere succes (Hoe vermoord ik mijn familie) is Wat een einde een uniek verhaal. Het heeft een heerlijke cynische schrijfstijl, wat het verhaal erg humoristisch maakt. Het is knap hoe typisch de karakters worden beschreven, waardoor je ze als lezer zonder moeite meteen veracht. De karakters konden niet nog rijker, verwender en arroganter worden neergezet. Daarnaast vond ik het een leuk element hoe Anthony in het hiernamaals erachter probeert te komen hoe hij precies is overleden. Hoewel dit vrij ongeloofwaardig klinkt, weet de auteur dit op zo’n manier neer te zetten dat het heel realistisch lijkt. Het is tof hoe je samen met het slachtoffer zelf stapje voor stapje achter de waarheid komt.