Lezersrecensie
Soms brengt een vondst meer vragen dan antwoorden.
Eerder had ik al het voorrecht om het manuscript van Geen weg terug van Marie-José Verweij te lezen. Het einde vond ik destijds fenomenaal, en toen ik enkele weken geleden het uiteindelijke eindresultaat las, bleek het slot nog net zo sterk als ik me herinnerde. Toen De opgraving uitkwam, wist ik dan ook dat ik niet lang wilde wachten. Ik begon er vrijwel direct in – en werd opnieuw niet teleurgesteld!
De inspiratie voor dit nieuwe boek vond Verweij in een waargebeurde ontdekking: eind 2020 werd in Vianen een massagraf aangetroffen. In De opgraving volgen we archeoloog Anouk, die samen met haar collega’s wordt ingeschakeld om de oorsprong van het graf te achterhalen. Maar wanneer ze op iets onverklaarbaars stuit, neemt het onderzoek een onverwachte wending.
Het verhaal wordt verteld vanuit drie perspectieven: Anouk als archeoloog, Bert als onderzoeker en Mieke als wethouder. Ik vind een meervoudig perspectief altijd prettig, omdat het een verhaal completer maakt en vanuit verschillende hoeken belicht. Dit zorgt voor extra diepgang en nuance.
De hoofdstukken zijn kort, waardoor het boek vlot leest. De spanning bouwt echter langzaam op. Hoewel het verhaal direct intrigeert, komt de echte spanning pas tegen het einde op gang. Normaal zou dit me kunnen storen, maar omdat de achtergrond van het massagraf zo boeiend is, bleef ik toch geboeid doorlezen.
Wat ik daarnaast erg knap vind, is hoeveel onderzoek Verweij heeft gedaan en hoe ze deze kennis heeft verwerkt in het verhaal. Het is duidelijk te merken dat ze zich grondig heeft verdiept in het onderwerp, en dat maakt het verhaal des te geloofwaardiger en meeslepender.
Al met al is De opgraving opnieuw een sterk boek van Marie-José Verweij. Met een goed doordachte opbouw, een interessant historisch gegeven en een intrigerende twist weet ze je als lezer vast te houden. Een aanrader voor liefhebbers van historische verhalen met een spannend tintje!
"Wanneer een opgraving meer vragen oproept dan antwoorden, begint het echte mysterie."
De inspiratie voor dit nieuwe boek vond Verweij in een waargebeurde ontdekking: eind 2020 werd in Vianen een massagraf aangetroffen. In De opgraving volgen we archeoloog Anouk, die samen met haar collega’s wordt ingeschakeld om de oorsprong van het graf te achterhalen. Maar wanneer ze op iets onverklaarbaars stuit, neemt het onderzoek een onverwachte wending.
Het verhaal wordt verteld vanuit drie perspectieven: Anouk als archeoloog, Bert als onderzoeker en Mieke als wethouder. Ik vind een meervoudig perspectief altijd prettig, omdat het een verhaal completer maakt en vanuit verschillende hoeken belicht. Dit zorgt voor extra diepgang en nuance.
De hoofdstukken zijn kort, waardoor het boek vlot leest. De spanning bouwt echter langzaam op. Hoewel het verhaal direct intrigeert, komt de echte spanning pas tegen het einde op gang. Normaal zou dit me kunnen storen, maar omdat de achtergrond van het massagraf zo boeiend is, bleef ik toch geboeid doorlezen.
Wat ik daarnaast erg knap vind, is hoeveel onderzoek Verweij heeft gedaan en hoe ze deze kennis heeft verwerkt in het verhaal. Het is duidelijk te merken dat ze zich grondig heeft verdiept in het onderwerp, en dat maakt het verhaal des te geloofwaardiger en meeslepender.
Al met al is De opgraving opnieuw een sterk boek van Marie-José Verweij. Met een goed doordachte opbouw, een interessant historisch gegeven en een intrigerende twist weet ze je als lezer vast te houden. Een aanrader voor liefhebbers van historische verhalen met een spannend tintje!
"Wanneer een opgraving meer vragen oproept dan antwoorden, begint het echte mysterie."
1
Reageer op deze recensie
