Een langdradig avontuur zonder spanning

Heel wat jaren geleden heb ik ‘De zoon’ van Jo Nesbo gelezen. Ik kan me nog herinneren dat ik dat een goed boek vond. Dus toen ik voor een challenge ‘De vleermuisman’ zou gaan lezen had ik hier dan ook erg veel zin in. Echter was het plezier voor mijn gevoel snel over. Ik heb dan ook vaker gedacht om hem niet uit te lezen. En als het niet voor een challenge was geweest had ik dat hoogstwaarschijnlijk ook gedaan.

Nadat de Noorse rechercheur Harry Hole ternauwernood een auto-ongeluk overleeft waarbij een collega wel is omgekomen dompelt hij zichzelf onder in alcohol. Hij wordt naar Australië gestuurd om de politie daar te ondersteunen bij het onderzoek naar de moord op een Noorse actrice. Holes verblijf in Sydney voert hem naar de duistere kanten van de stad waar de vrolijke toerist nooit zicht op krijgt. Het verhaal leidt naar een oude Aboriginalvertelling over de vleermuisman, die tot leven wordt gewekt door misdaad. En waar de vleermuisman ontwaakt, verschijnt de dood onder de stervelingen.

In het boek wordt er te veel afgeweken van het onderzoek naar de moord en dit haalt de spanning uit het verhaal. Er zitten veel onnodige passages in die ervoor zorgen dat de interesse verloren gaat.

Als je me nu dan ook zou vragen waar het verhaal precies over ging moet ik je dat antwoord schuldig blijven…

"Een wirwar van zijpaden doet 'De Vleermuisman' de das om."