Lezersrecensie
Wat een bijzonder verhaal
Het verhaal van ‘Dat ene moment’ begint met “een vreemde vrouw” die uit het niets voorspellingen begint uit te spreken. De passagiers in het vliegtuig horen waaraan ze zullen overlijden en op welke leeftijd dit gebeurt. Het is direct interessant om te lezen hoe de verschillende passagiers daarmee omgaan.
Liane Moriarty heeft ervoor gekozen om het verhaal vanuit een aantal passagiers te beschrijven en vanuit de dame die voorspellingen doet. Je leest aan de ene kant hoe die passagiers omgaan met de voorspellingen en aan de andere kant van waaruit de dame is gekomen die de voorspellingen doet. Heden en verleden lopen hiermee door elkaar. In het begin is het even wennen aan de hoofdstukken vanuit de dame. Deze zijn soms zo kort dat je amper doorhebt dat je even terug naar haar bent gegaan in het verhaal. Gelukkig went dat snel en blijken die hoofdstukken op sommige momenten cruciaal te zijn om alles op het einde te begrijpen.
De hoofdstukken vanuit de diverse passagiers na de vlucht vond ik het boeiendste om te lezen. Je ontdekt hoe eenieder omgaat met het nieuws en het laat je nadenken hoe jij zelf met dit nieuws om zou gaan. Hoe zou jij je leven indelen als je wist wanneer je kwam te overlijden? Zou je hetzelfde werk doen als je nu doet? Zou je in dezelfde relatie blijven zitten als je nu bent? Zou je je vrije tijd anders gaan indelen? Je hebt maar één leven, dus maak er voor jou een mooi en fijn leven van. Die boodschap lijkt het boek over te willen dragen.
Moriarty weet haar lezers van het begin tot het eind te boeien. Ook al las ik het liefste de hoofdstukken vanuit de passagiers (je wil gewoon weten welke voorspellingen uit blijken te komen); de hoofdstukken vanuit “de vreemde vrouw” horen ook bij het verhaal. Zeker naarmate je dichterbij het einde van ‘Dat ene moment’ komt. Dan volgt een verrassend plot dat je niet helemaal hebt zien aankomen, waardoor de auteur het verhaal op een bijzondere en krachtige wijze weet af te sluiten.
Liane Moriarty heeft ervoor gekozen om het verhaal vanuit een aantal passagiers te beschrijven en vanuit de dame die voorspellingen doet. Je leest aan de ene kant hoe die passagiers omgaan met de voorspellingen en aan de andere kant van waaruit de dame is gekomen die de voorspellingen doet. Heden en verleden lopen hiermee door elkaar. In het begin is het even wennen aan de hoofdstukken vanuit de dame. Deze zijn soms zo kort dat je amper doorhebt dat je even terug naar haar bent gegaan in het verhaal. Gelukkig went dat snel en blijken die hoofdstukken op sommige momenten cruciaal te zijn om alles op het einde te begrijpen.
De hoofdstukken vanuit de diverse passagiers na de vlucht vond ik het boeiendste om te lezen. Je ontdekt hoe eenieder omgaat met het nieuws en het laat je nadenken hoe jij zelf met dit nieuws om zou gaan. Hoe zou jij je leven indelen als je wist wanneer je kwam te overlijden? Zou je hetzelfde werk doen als je nu doet? Zou je in dezelfde relatie blijven zitten als je nu bent? Zou je je vrije tijd anders gaan indelen? Je hebt maar één leven, dus maak er voor jou een mooi en fijn leven van. Die boodschap lijkt het boek over te willen dragen.
Moriarty weet haar lezers van het begin tot het eind te boeien. Ook al las ik het liefste de hoofdstukken vanuit de passagiers (je wil gewoon weten welke voorspellingen uit blijken te komen); de hoofdstukken vanuit “de vreemde vrouw” horen ook bij het verhaal. Zeker naarmate je dichterbij het einde van ‘Dat ene moment’ komt. Dan volgt een verrassend plot dat je niet helemaal hebt zien aankomen, waardoor de auteur het verhaal op een bijzondere en krachtige wijze weet af te sluiten.
1
Reageer op deze recensie