Wat een fijne roman!

Het verhaal van ‘De minibieb’ wordt verteld vanuit twee personages: Erin en James. Het is mooi om te lezen hoe zij elkaar vinden in hun liefde voor boeken… en dan ontdek je dat deze personages geen vreemden van elkaar zijn. Tessa Bickers weet haar lezers continu nieuwsgierig te maken naar hoe het verhaal verder zal gaan. Hoe kennen Erin en James elkaar? Wat is er vroeger gebeurd? Wat is er precies met Erins beste vriendin gebeurd? Waarom voelt James zich zo verantwoordelijk voor zijn moeder?

Stukje bij beetje geeft Bickers je informatie over de beide personages. Hoe beter je ze leert kennen, hoe beter je ze begint te begrijpen. De auteur weet verschillende thema’s aan te halen in het verhaal, waaronder rouwen, (de gevolgen van) pesten, vriendschap en familie. Ze weet zwaarmoedigere fragmenten af te wisselen met luchtigere stukken. Dat maakt het een fijne feelgood. Je voelt je als lezer steeds meer betrokken bij het verhaal. Je leeft met zowel Erin als James mee, je geniet van de verschillende bijpersonages en je zou met terugwerkende kracht met name James een hart onder de riem willen steken. Mooi gedaan door de auteur.

Het einde van ‘De minibieb’ past uitstekend binnen het genre. Met een goed gevoel sla je het boek dicht én blader je voortaan toch even door een boek heen voordat je het meeneemt uit een minibieb. Wie weet kun je zelf ook ooit zo’n bijzondere conversatie beginnen…