Indrukwekkend en ontroerend boek

Ruim drie jaar geleden las ik ’Ziek gelukkig’, het boek van Ruud ten Wolde. Toen ik vorig jaar zag dat zijn partner Jeannot Peijen ook een boek had geschreven, wilde ik deze graag lezen. Wat heeft hij op een indrukwekkende en ontroerende manier zijn kant van het verhaal verteld en hoe hij verder probeert te gaan met zijn leven.

Peijen vertelt als eerste in ‘Ik had je graag verteld hoe mijn dag was’ wie hij was, hoe hij Ruud heeft ontmoet, hoe hun relatie was en wat de ziekte van Ruud als effect op hun samenzijn had. Erg indrukwekkend om te lezen. Zeker ook hoe hij het ziekzijn van Ruud heeft ervaren, welke positieve en negatieve momenten ze hebben beleefd en vooral ook hoe de laatste dag van Ruud was. Hij vertelt het op een open en eerlijke manier en hij durft ook te laten zien dat het niet altijd gemakkelijk was. Knap gedaan!

Het grootste deel van het boek gaat over de tijd na het overlijden van Ruud. Peijen neemt je mee in zijn rouwproces. Daarin heeft hij het - logischerwijs - niet gemakkelijk gehad. Hij stelt zich kwetsbaar op voor de lezer en neemt je mee bij zowel de pieken als de dalen die hij beleeft. Hierdoor leef je als lezer ontzettend met hem mee en hoop je dat hij de mooie kanten weer durft te gaan zien, ondanks het grote verlies dat hij heeft geleden. Het maakt van ‘Ik had je graag verteld hoe mijn dag was’ zowel een ode aan de liefde (niet alleen voor Ruud maar ook voor zijn familie en vrienden) als een inkijkje in een rouwproces waar je je hele leven in zal zitten maar waar je je eigen weg in zal vinden.