Wat een mooi boek!

Wat heeft Hendrik Groen (een pseudoniem van Peter de Smet) met ‘Meneer Putmans ziet het licht’ een prachtige roman geschreven. Het verhaal leest vlot, bevat veel humor en kent een mooi en tragisch einde. Van het begin tot het eind heb ik ervan genoten. De laatste paar pagina’s heb ik zelfs twee keer gelezen om goed te lezen hoe het verhaal uiteindelijk eindigt.

Groen weet het personage Geurt Putmans heel beeldend en realistisch onder woorden te brengen. Je krijgt een korte introductie hoe Geurts leven tot nu toe is verlopen en welke gewoontes hij heeft ontwikkeld. Vervolgens merk je direct na het overlijden van zijn moeder hoe het leven hem verwart. Dat komt wel even bij je binnen als lezer.

Het grootste deel van ‘Meneer Putmans ziet het licht’ gaat over de reis naar het noorderlicht. De andere passagiers en de buschauffeur worden zo treffend omschreven. Als lezer waan je je ook in die bus. Heerlijk! Je kunt je hierdoor goed voorstellen hoe meneer Putmans zich af en toe gevoeld moet hebben. Echt knap hoe de auteur dit op zo’n levendige wijze weet over te brengen. Eén bepaalde scène in de bus zal ik niet snel meer vergeten. Ik denk dat je wel weet welke ik bedoel als je dit boek gelezen hebt.

Groen weet humor en verdriet goed met elkaar te combineren. Er zitten hele grappige scènes in het verhaal, maar er komen ook een aantal verdrietige momenten voorbij. De laatste pagina’s komen wel even goed binnen. En als je daar dan later over nadenkt, dan past het wel helemaal binnen het verhaal. Wat een mooi boek!